از دعاهاى آن حضرت است در ذكر توبه و درخواست توفيق آن
o خدايا، اى كه وصف واصفان وصف تو را نشايد.
o اى كه اميدواران از تو برنگذرد (يعنى پس از تو كسى نيست كه بتوان به او اميد داشت).
o اى كه پاداش نيكوكاران نزد تو تباه نشود.
o اى كه نهايت ترس عابدانى.
o اى كه غايت بيم پروا پيشگانى.
o اين جا جايگاه كسى است كه دست گناهان او را بازيچه خود ساخته، و مهار خطاها او را به پيش كشيده، و شيطان بر او چيره گشته، پس، از روى سهل انگارى در انجام دستوراتت كوتاهى ورزيده، و از سر فريب خوردگى مرتكب نهى هايت گرديده.
o مانند كسى كه قدرت تو را بر خودش نمى داند، يا احسان بى دريغت را بر خود نمى شناسد. اما همين كه ديده هدايتش باز شد، و ابرهاى كوردلى از برابرش كنار رفت، ستم هايى را كه به خود كرده بود يك يك برشمرد، و در مخالفت هايى كه با پروردگارش كرده بود انديشيد، پس نافرمانى بزرگش را واقع بزرگ ديد، و سترگى مخالفتش را حقيقتا سترگ ديد.
o پس با آرزوى فراوان و شرم بى اندازه روى به درگاه تو آورد، و با اطمينانى كه به تو داشت ميلش را متوجه تو ساخت، پس، از روى يقين با طمع خود آهنگ تو كرد، و از سر اخلاص با ترس و بيم به سوى تو آمد، در حالى كه چشم طمعش از هر كه- جز تو- به او طمع كنند بسته، و ترسش از هر كه- جز تو- از او بترسند ريخته.
o پس با حال زارى در پيشگاهت ايستاده، و با سرافكندگى چشم به زمين دوخته، و با خوارى در برابر عزتت سر به زير افكنده، و با فروتنى از رازهاى دلش آنچه را كه خود از او بدان داناترى با تو در ميان نهاده، و با خشوع تمام از گناهانش آنچه را كه تو از شمار آنها آگاه ترى يك يك برشمرده، و از گناهان بزرگى كه مى دانى هلاكت بار است و او را به هلاكت افكنده، و از كار زشتى كه در حكم تو رسواگر است و او را رسوا ساخته به درگاهت فريادخواهى نموده؛ از گناهانى كه لذاتش سپرى شد و رفت، و پى آمدهايش بر جاى ماند و نشست.
o خداى من، اگر او را كيفر دهى عدالتت را منكر نشود، و اگر از او بگذرى و بر او رحم آورى گذشتت را بزرگ و دشوار نشمرد، زيرا تويى آن پروردگار كريمى كه آمرزش گناه بزرگ بر تو بزرگ و دشوار نيست.
o خدايا، اكنون اين منم كه به درگاهت آمده ام در حالى كه فرمان تو را كه به دعا كردن فرمان داده اى اطاعت نموده، و وفا به وعده اى را كه درباره اجابت داده اى خواستارم، زيرا كه خود مى فرمايى: «مرا بخوانيد تا شما را اجابت كنم.»
o خدايا، پس بر محمد و آل او درود فرست، و با آمرزش خود به من رو كن چنان كه من با اقرارم به تو رو آوردم، و مرا از زمين خوردن به سبب گناهان بلند كن چنان كه خود را در برابرت فروافكندم، و در پرده خود بپوشان چنان كه در انتقام از من درنگ كردى و شتاب ننمودى.
o خدايا، و نيتم را در طاعتت ثابت بدار، و بينشم را در بندگى ات استوار كن، و مرا به اعمالى موفق دار كه بدان سبب آلودگى گناهان را از من بشويى. و چون خواستى جانم را بگيرى مرا بر آيين خودت و آيين پيامبرت محمد- عليه (و آله) السلام- بميران.
o خدايا، من در ايام جايگاهم از بزرگ و كوچك گناهانم، و نهان و آشكار بدى هايم، و گذشته و حال لغزش هايم به درگاهت توبه مى كنم، توبه كسى كه ديگر به فكر گناهى نمى افتد، و در انديشه بازگشت به هيچ خطايى نمى باشد.
o اى خدا، تو در آيه محكم كتابت فرموده اى كه تو به بندگانت را مى پذيرى، و از بدى ها درمى گذرى، و توبه كنندگان را دوست مى دارى، پس طبق وعده اى كه داده اى توبه ام را بپذير، و طبق ضمانتى كه كرده اى از بدى هايم درگذر، و طبق شرطى كه كرده اى محبتت را حتما شامل حال من گردان.
o من هم- اى پروردگار- با تو شرط مى كنم كه ديگر به كارى كه ناخوشايند توست بازنگردم، و ضمانت مى دهم كه به كارى كه مورد نكوهش توست برنگردم، و قول مى دهم كه از همه گناهانت دورى گزينم.
o خدايا، تو به كارهاى من داناترى، پس گناهانى را كه از من سراغ دارى بيامرز، و مرا به قدرت خود به آنچه دوست دارى بازگردان.
o خدايا، بر من وزر و وبال هايى (از حقوق مردم) است كه آنها را به ياد دارم، و وزر و وبال هايى نيز هست كه از ياد برده ام، و همه آنها در برابر چشم تو كه خواب ندارد و علم تو كه از ياد نمى برد قرار دارد، پس صاحبان آن حقوق را خود عوض ده، و وزر و وبال آن را از من بريز، و بار گرانش را از دوش من بردار، و مرا از دست يازيدن به مثل آنها نگاه دار.
o خدايا، مرا جز با نگاهدارى تو وفاى به توبه نيست، و جز به نيروى تو دست كشيدن از خطاها ممكن نباشد، پس مرا با نيرويى كافى نيرو بخش، و با نگهداريى كه مانع از گناه شود يارى رسان.
o خدايا، هر بنده اى كه به درگاهت توبه كند ولى در علم غيب تو توبه شكن و بازگشت كننده به گناه و خطاى خود باشد، من به تو پناه مى آورم از اين كه چنين باشم، پس اين توبه مرا توبه اى ساز كه پس از آن نيازمند توبه اى ديگر نباشم، توبه اى كه موجب محو گناهان گذشته، و سلامتى و پاكى از گناهان آينده باشد.
o خدايا، من از جهل خود به درگاهت پوزش مى خواهم، و از كردار بدم بخشش مى طلبم، پس به لطف بى دريغت مرا در پناه رحمت خويش جاى ده، و به فضل و عنايتت به پرده عافيت خويش بپوشان.
o خدايا، و من از هر چه با خواست تو مخالف است يا از دايره محبت تو بيرون مى برد از خطورات قلبم و نگاه هاى چشمم و حكايت هاى زبانم به درگاهت توبه مى كنم، توبه اى كه هر يك از اعضايم به سهم خود از كيفرهايت سالم بماند، و از آنچه تجاوزگران از آن مى ترسند از انتقام و قهرهاى دردناكت در امان باشد.
o خدايا، پس به تنهاييم در پيشگاهت، و تپش قلبم از ترست، و لرزه اعضايم از هيبتت رحم كن، كه- اى پروردگار- گناهانم مرا به درگاهت در جايگاه خوارى و رسوايى به پا داشته، پس اگر ساكت بمانم كسى از سوى من سخن نگويد، و اگر شفيعى آورم شايسته شفاعت نباشم.
o خدايا، بر محمد و آل او درود فرست، و كرم خود را كه از كيفرت شايسته ام به من مده، و بخشش بى دريغت را برايم بگستران، و با پوشش فراگير خود مرا در پوشان، و با من مانند عزيزى رفتار كن كه بنده ذليلى به درگاهش زارى نموده و او بر وى ترحم كرده، يا مانند ثروتمندى كه بنده فقيرى در سر راهش نشسته و او از وى دستگيرى نموده است.
o خدايا، من حامى و پناه دهنده اى از ( كيفر) تو ندارم پس بايد عزتت مرا پناه دهد، و شفيعى به درگاهت ندارم پس بايد فضل و بخشايش تو شفيع من باشد، و خطاهايم مرا به بيم و هراس افكنده پس بايد عفو تو امانم بخشد.
o البته آنچه گفتم از سر جهل به كار زشت خود و فراموش كردن كارهاى نكوهيده گذشته ام نيست، بلكه براى آن است كه آسمان و آسمانيان تو و زمين و زمينيان تو پشيمانيى را كه به پيشگاهت اظهار كرده ام و توبه اى را كه به وسيله آن به درگاهت پناه آورده ام بشنوند.
o شايد برخى از آنان به لطف رحمت تو بر من به خاطر شرايط بدم رحم آورد، يا به خاطر پريشان حاليم رقتى به او دست دهد، پس دعايى بدرقه من كند كه از دعاى خودم به درگاه تو بهتر شنيده و اجابت مى شود، يا شفاعتى از من نمايد كه از شفاعت خودم در نزد تو كارسازتر باشد و نجات من از خشمت و دستيابيم به خشنوديت بدان حاصل گردد.
o خدايا، اگر پشيمانى، توبه به درگاهت محسوب مى شود من از همه پشيمان ترم، و اگر ترك نافرمانى تو بازگشت به سوى تو به حساب مى آيد من نخستين بازگشت كننده ام، و اگر طلب آمرزش سبب ريختن گناهان است من به درگاه تو از آمرزش خواهانم.
o خدايا، پس همان طور كه دستور توبه دادى و قبول آن را ضمانت كردى، و بر دعا كردن برانگيختى و وعده اجابت دادى، پس بر محمد و آل او درود فرست، و توبه ام را بپذير، و مرا با نوميدى و تهيدستى از رحمتت باز مگردان، كه تو توبه گنهكاران را پذيرايى، و به خطاپيشگان توبه كار مهربانى.
o خدايا، بر محمد و آل او درود فرست چنان كه ما را به سبب او هدايت كردى، و بر محمد و آل او درود فرست چنان كه ما را به وسيله او رهانيدى، و بر محمد و آل او درود فرست درودى كه روز قيامت و روز نياز به تو شفيع ما گردد، كه تو بر همه چيز توانايى، و اين كار بر تو آسان است.
.........................
