صحیفه سجادیه - دعای شماره ۴۲ - فراز ۱۱

اللَّهُمَّ صَلِّ عَلَى مُحَمَّدٍ وَ آلِهِ، وَ أَدِمْ بِالْقُرْآنِ صَلَاحَ ظَاهِرِنَا، وَ احْجُبْ بِهِ خَطَرَاتِ الْوَسَاوِسِ عَنْ صِحَّةِ ضَمَائِرِنَا، وَ اغْسِلْ بِهِ دَرَنَ قُلُوبِنَا وَ عَلَائِقَ أَوْزَارِنَا، وَ اجْمَعْ بِهِ مُنْتَشَرَ أُمُورِنَا، وَ أَرْوِ بِهِ فِي مَوْقِفِ الْعَرْضِ عَلَيْكَ ظَمَأَ هَوَاجِرِنَا، وَ اكْسُنَا بِهِ حُلَلَ الْأَمَانِ يَوْمَ الْفَزَعِ الْأَكْبَرِ فِي نُشُورِنَا.

بار خدایا بر محمد و آل او درود فرست، و به وسیله‏ ى قرآن خیر و نیکى و آراستگى بردن ما را ثابت و پابرجا گردان، و در دل گذراندن اندیشه‏ هاى بد را از سلامتى درونهاى ما بازدار، و چرکى دلهامان (غفلت، نادانى، سختى و مانند آنها) و علاقه ‏ها و وابستگى گناهانمان را بشوى (از میان ببر) و کارهاى پراکنده شده‏ ى ما را فراهم آور، و در جاى صف بستن و به یک رشته درآمدن در پیشگاهت (روز رستاخیز) تشنگى ما را در جاهاى بسیار گرم سیراب نما، و در روز ترس بزرگ (روز قیامت) هنگام زنده شدنمان ما را به جامه ‏هاى امان و زنهار (از آتش دوزخ) بپوشان.