صحیفه سجادیه - دعای شماره ۳۵ - فراز ۱

الْحَمْدُ لِلَّهِ رِضًى بِحُكْمِ اللَّهِ، شَهِدْتُ أَنَّ اللَّهَ قَسَمَ مَعَايِشَ عِبَادِهِ بِالْعَدْلِ، وَ أَخَذَ عَلَى جَمِيعِ خَلْقِهِ بِالْفَضْلِ.

سپاس خدا را است براى رضا و خشنودى به قضا و قدر خدا (در آنچه خواسته) گواهى مى‏ دهم که خدا معیشتها و چیزهائى که زندگى بندگانش به آنها وابسته است را به عدل و درستى (بى‏ افراط و تفریط) قسمت نموده (هر که را به فراخور او روزى داده، اشاره به فرمایش خداى تعالى «س 43 ى 32(: نحن قسمنا بینهم معیشتهم فى الحیوه الدنیا یعنى ما معیشت ایشان را در زندگانى دنیا میانشان تقسیم کرده ‏ایم. در حدیث قدسى است: و برخى از بندگان من کسى است که جز فقر و بى‏چیزى صلاح او نیست، اگر او را غنى و توانگر کنم توانگرى تباهش مى‏سازد، و برخى از بندگانم کسى است که جز توانگرى صلاح او نمى‏باشد، اگر او را فقیر نمایم فقر تباهش گرداند. بنابراین توانگر کردن کسى را که جز بى‏چیزى صلاح نیست افراط و بى‏چیز نمودن آن را که جز توانگرى صلاح نمى ‏باشد تفریط خواهد بود، و عدل آنست که اصلاح هر یک از آنها به آن باشد) و با همه‏ ى آفریدگانش با فضل و احسان (بر ایشان) رفتار نموده.