صحیفه سجادیه - دعای شماره ۴۵ - فراز ۲۱

ثُمَّ آثَرْتَنَا بِهِ عَلَى سَائِرِ الْأُمَمِ، وَ اصْطَفَيْتَنَا بِفَضْلِهِ دُونَ أَهْلِ الْمِلَلِ، فَصُمْنَا بِأَمْرِكَ نَهَارَهُ، وَ قُمْنَا بِعَوْنِكَ لَيْلَهُ، مُتَعَرِّضِينَ بِصِيَامِهِ وَ قِيَامِهِ لِمَا عَرَّضْتَنَا لَهُ مِنْ رَحْمَتِكَ، وَ تَسَبَّبْنَا إِلَيْهِ مِنْ مَثُوبَتِكَ، وَ أَنْتَ الْمَلِي‏ءُ بِمَا رُغِبَ فِيهِ إِلَيْكَ، الْجَوَادُ بِمَا سُئِلْتَ مِنْ فَضْلِكَ، الْقَرِيبُ إِلَى مَنْ حَاوَلَ قُرْبَكَ.

سپس ما را به وسیله ‏ى آن ماه بر همه‏ ى امتها برگزیدى، و به فضل و برترى آن ما را نه اهل ملتها و کیشها برترى دادى (این بیان صریح و آشکار است در اینکه ماه رمضان از خصائص پیروان دین اسلام است، چنانکه در شرح جمله‏ ى سوم از دعاى چهل و چهارم به آن اشاره شد) پس به فرمان تو روزش را روزه داشتیم، و به یارى تو شبش را ( براى بندگى) برخاستیم در حالى که به روزه داشتن و برخاستن آن خود را براى رحمتت که ما را بر آن خواسته ‏اى درآوردیم، و آن را وسیله‏ ى پاداش تو گردانیدیم، و تو به آنچه از درگاهت خواسته شود توانائى، به آنچه از فضل و احسانت درخواست گردد بخشنده ‏اى، به کسى که قصد تقرب به (رحمت) تو کند نزدیکى.