از دعاهاى امام عليه السلام است هنگام درخواست باران پس از خشكسالى
(استسقاء «باران خواستن از خداى تعالى» به دعاء در هر وقتى از اوقات مى شود، و بهتر آنست كه دعاء بعد از يكى از نمازهاى شبانه روز باشد و بهتر از هر دو خواندن نماز استسقاء است كه كيفيت آن در كتب فقه بيان شده است):
― بار خدايا ما را به باران سيراب گردان، و رحمتت را به باران فراوان از ابرى كه براى رويانيدن گياه زيبا در اطراف زينت روان است بر ما بگستران
― و با رسيده شدن ميوه بر بندگانت احسان فرما، و با شكفته شدن شكوفه و گل و گياه شهرهايت را زنده نما، و فرشتگانت را كه بزرگوار و نويسنده (يا سفراء و فرستادگان) اند آماده ساز به آب رساندن سودمند از جانب خود كه فراوانى همواره و باريدن بسيار داشته (همه جا را فراگيرد) سخت و تند و شتابان باشد
― كه به آن آنچه را مرده است زنده (سبز و خرم) نمائى، و آنچه از دست رفته بازگردانى، و آنچه آمدنى است بيرون آرى، و به آن روزيها را فراخى داده بيافزائى، ابرى (از تو مى خواهيم) كه روى هم انباشته و با خوشى و گوارا و فراگيرنده بوده صداى رعد از آن شنيده شود، و بارانش هميشه (كه گياهها را تباه و ساختمانها را ويران گرداند) و برقش فريب دهنده (بى باران) نباشد
― بار خدايا ما را سيراب كن از بارانى كه برطرف كننده ى خشكسالى، روياننده ى گياه، پهن و فراخ و بسيار باشد كه به وسيله ى آن، گياه ايستاده (سبز و خرم سالهاى پيش) را بازگردانى، و گياه شكسته (پژمرده) را درست (سربلند) نمائى
― بار خدايا ما را آب ده آبى كه از آن تلها روان سازى، و چاهها را پر گردانى، و جويها را جارى نمائى، و درختها را برويانى، و نرخها را در همه ى شهرها ارزان كنى، و چهارپايان و آفريدگان را به نشاط و شادمانى آورى، و روزيهاى پاكيزه را براى ما به كمال برسانى، و كشت را برويانى، و پستان چهارپايان را پر شير سازى، و توانائى بر توانائى ما بيافزائى
― بار خدايا سايه آن ابر را بر ما باد گرم و سرديش را شوم و باريدنش را عذاب و آبش را شور مگردان
― بار خدايا بر محمد و آل محمد درود فرست، و ما را از بركات آسمانها و زمين (خير و نيكيهاى آنها) روزى عطا فرما، زيرا تو بر هر چيز توانائى.
.....................
