و از دعاهاى آن حضرت (عليه السلام) است چون سوى ابر و برق مى نگريست و آواز رعد را مى شنيد
― خدايا! اين دو (برق و رعد) نشانه از نشانهاى قدرت تواند و دو خدمتگزار از خدمتگزاران حضرت تو، سوى فرمان تو مى شتابند، يا به رحمت و سود و يا نقمت و زيان، پس بدين دو باران بد بر ما مبار و جامه بلا بر ما مپوشان.
― خدايا درود بر محمد و آل او فرست و سود و بركت اين ابرها را بر ما فرو بار و آزار و زيان آن را از ما دور گردان و به ما گزندى مرسان و معيشت ما را آسيبى مفرست.
― خدايا اگر آن را براى انتقام و عذاب برانگيخته و به خشم فرستاده اى ما از خشم تو پناه به تو مى بريم و به لابه و زارى مى خواهيم از ما درگذرى و اين بلا را سوى مشركان فرستى و آسياى عذاب را بر ملحدان بگردانى.
― خدايا خشكى زمينهاى ما را به ريزش باران زائل كن و به روزى خود اندوه سينه ما را بيرون بر و ما را به غير خودت مشغول مكن و سرچشمه ى احسان خويش را از ما قطع مفرما. توانگر آنست كه تو روزيش دهى و تندرست آنكه تو از بلا محفوظش دارى
― هيچكس وسيله ندارد كه عذاب تو را بازگرداند يا از خشم تو به سلامت گذرد، هر حكم بخواهى درباره هر كه بخواهى روان مى سازى و هر چه بخواهى درباره هر كس كه اراده كنى مجرى مى دارى.
― سپاس تو را كه از بلا ما را نگاه داشتى، و شكر تو را كه نعمت خويش به ما عطا فرمودى، سپاسى كه از سپاس سپاسگزاران پيش افتد و درگذرد، شكرى كه آسمان و زمين را پر كند.
― توئى كه نعمتهاى بزرگ مى دهى و عطاهاى سترگ مى بخشى، و سپاس اندك را مى پذيرى و شكر كم را پاداش مى دهى، كار تو نيكو و فعل تو جميل، توئى صاحب هر نعمت، معبودى جز تو نيست و بازگشت سوى تو است.
.............................
