از دعاهاى‌آن حضرت (ع) است در طلب عاقبت نيكو
― اى كه يادكنندگان تو را ياد تو ارجمند گرداند و اى كه سپاسگزاران تو را سپاس تو رستگار كند و اى كسى كه مطيعان تو را فرمانبردارى تو نجات بخشد، بر محمد و خاندان او درود فرست و دل ما را به ياد خود از ياد ديگران بپرداز و زبان ما را به سپاسگزارى خود از سپاس ديگران بازدار و اعضاى ما را در اطاعت خود از عبادت ديگران منصرف كن
― و اگر براى ما فراغتى مقدر كرده آن فراغت را چنان به سلامت بگذران كه وبال نياورد و ملال نرساند، نويسندگان گناهان با نامه سفيد بازگردند و نويسندگان طاعات از نوشتن حسنات ما شادمان باشند
― و چون روزهاى عمر سپرى شود و مدت زندگى بسر آيد و دعوت تو حضور ما را لازم شمرد و ما ناچار آن دعوت را اجابت كنيم پس بر محمد و خاندان او درود فرست و چنان مقدر فرما كه وقتى نويسندگان اعمال يك يك كارهاى ما را بر ما شماره كنند آخرين عمل ما توبه اى باشد مقبول، و پس از آن ما را بر گناهى كه مرتكب شده باشيم واقف نسازند و بر نافرمانى كه از ما صادر شده باشد آگاه نكنند
― در آن روز كه راز نهانى بندگان را باز رسى، در پيش حاضران پرده كه بر ما پوشيده مدر
― هر كس تو را خواند بر وى ببخشاى و هر كه تو را ندا كند اجابت فرماى.
........................................
