صحیفه سجادیه - دعای شماره ۲۲ - فراز ۱۴
وَ اجْعَلْنِي مِمَّنْ يَدْعُوكَ مُخْلِصاً فِي الرَّخَاءِ دُعَاءَ الُْمخْلِصِينَ الْمُضْطَرِّينَ لَكَ فِي الدُّعَاءِ، إِنَّكَ حَمِيدٌ مَجِيدٌ.
و مرا از کسانى قرار ده که تو را هنگام خوشى از روى اخلاص (بىخود نمائى) مىخوانند مانند کسانى که از روى اخلاص هنگام اضطرار و بیچارگى در دعاء از تو درخواست مىنمایند، زیرا تو (در هر حال) ستوده شده و بزرگى (حضرت صادق علیهالسلام فرموده: هر که در دعاء پیشى گیرد هرگاه بلاء به او فرود آید دعاى او برآورده گردد، و گفته مىشود: صدائى است آشنا و از آسمان پنهان نشده، و کسى که در دعاء پیشى نگیرد هرگاه بلاء به او فرود آید دعاى او روا نمىشود، و فرشتگان مىگویند: صاحب صدا را نمىشناسیم).
