صحیفه سجادیه - دعای شماره ۴۱ - فراز ۱
اللَّهُمَّ صَلِّ عَلَى مُحَمَّدٍ وَ آلِهِ، وَ أَفْرِشْنِي مِهَادَ كَرَامَتِكَ، وَ أَوْرِدْنِي مَشَارِعَ رَحْمَتِكَ، وَ أَحْلِلْنِي بُحْبُوحَةَ جَنَّتِكَ، وَ لَا تَسُمْنِي بِالرَّدِّ عَنْكَ، وَ لَا تَحْرِمْنِي بِالْخَيْبَةِ مِنْكَ.
بار خدایا بر محمد و آل او درود فرست، و بسترهاى گرامى داشتن خود را براى من بگستران، و مرا در آبشخورهاى رحمت و مهربانیت درآور، و در میان بهشتت فرود آور، و به برگرداندن از (درگاه) خود مرنجانم، و به نومیدى از (رحمت) خویش نومیدم مگردان.
