صحیفه سجادیه - دعای شماره ۱۰ - فراز ۵
وَ أَشْبَهُ الْأَشْيَاءِ بِمَشِيَّتِكَ، وَ أَوْلَى الْأُمُورِ بِكَ فِي عَظَمَتِكَ رَحْمَةُ مَنِ اسْتَرْحَمَكَ، وَ غَوْثُ مَنِ اسْتَغَاثَ بِكَ، فَارْحَمْ تَضَرُّعَنَا إِلَيْكَ، وَ أَغْنِنَا إِذْ طَرَحْنَا أَنْفُسَنَا بَيْنَ يَدَيْكَ.
و شبیه ترین چیزها به اراده و خواست (ایجاد و آفرینش) تو و سزاوارترین کارها به ذات مقدسه ى تو در عظمت و بزرگواریت رحمت و بخشش بر کسى است که از تو درخواست رحمت نموده، و رسیدن به فریاد کسى است که از تو فریاد رسى طلبیده، پس بر زارى ما به درگاهت رحم کن، و چون خود را در اختیارت افکنده ایم بى نیازمان فرما (غم و اندوهمان برطرف ساز و از بیچارگى برهان).
