صحیفه سجادیه - دعای شماره ۴۳ - فراز ۱

أَيُّهَا الْخَلْقُ الْمُطِيعُ، الدَّائِبُ السَّرِيعُ، الْمُتَرَدِّدُ فِي مَنَازِلِ التَّقْدِيرِ، الْمُتَصَرِّفُ فِي فَلَكِ التَّدْبِيرِ.

اى آفریده شده ‏ى فرمانبردار، اى همیشه در رفتار شتاب‏ کننده (چون ماه در بیست و هشت شبانه ‏روز به دور فلک مى‏ گردد و سائر کواکب که تندروترین آنها زهره و عطارد و خورشید است نزدیک به یک سال مى‏ گردند) اى آمد و شد کننده ‏ى در منزل ها و جاهائى که (براى آن به مقدار مخصوص و راه مخصوص که حکمت اقتضاء مى‏کند) قرار داده شده (اشاره به قول خداى تعالى «س 36 ى 39(: و القمر قدرناه منازل حتى عاد کالعرجون القدیم یعنى و گردش ماه را در منزل هائى قرار دادیم تا اینکه مانند شاخه ‏ى خرماى خشک شده‏ ى کج گشته ‏ى دیرینه «زرد و لاغر، به منزل اول» بازگردد) اى تصرف ‏کننده‏ ى در فلک و چرخى که جاى تدبیر و نظم (امور) است.

صحیفه سجادیه - دعای شماره ۴۳ - فراز ۲

آمَنْتُ بِمَنْ نَوَّرَ بِكَ الظُّلَمَ، وَ أَوْضَحَ بِكَ الْبُهَمَ، وَ جَعَلَكَ آيَةً مِنْ آيَاتِ مُلْكِهِ، وَ عَلَامَةً مِنْ عَلَامَاتِ سُلْطَانِهِ، وَ امْتَهَنَكَ بِالزِّيَادَةِ وَ النُّقْصَانِ، وَ الطُّلُوعِ وَ الْأُفُولِ، وَ الْإِنَارَةِ وَ الْكُسُوفِ، فِي كُلِّ ذَلِكَ أَنْتَ لَهُ مُطِيعٌ، وَ إِلَى إِرَادَتِهِ سَرِيعٌ.

ایمان آوردم به کسى (خدائى) که به وسیله ‏ى تو تاریکی ها را روشن کرد، و به سبب تو مشکلات امور را آشکار ساخت، و تو را نشانه ‏اى از نشانه ‏هاى پادشاهى (استیلاء و غلبه‏ ى) خود و نشانه ‏اى از نشانه‏ هاى قدرت و توانائیش (بر همه چیز) قرار داد، و تو را خدمتگزار و فرمانبردار کرد با فزونى (نور و روشنائى مانند شب چهاردهم ماه) و به کاستن (آن مانند شب یکم ماه) و به طلوع و هویدا شدن (در بالاى افق) و به غروب و پنهان گشتن (در زیر کرانه‏ ى آسمان) و به روشن گردیدن (از خورشید، یا روشن نمودن) و تیرگى (بر اثر حائل شدن زمین میان ماه و خورشید، یا تیره ساختن که آن بر اثر حائل شدن جرم ماه است میان ما و جرم خورشید، ولى درست تر آنست که گفته شود: و به روشن شدن و تیرگى) در همه ‏ى آن حالات و چگونگی ها تو او را فرمانبردار و به سوى اراده و خواسته‏ اش شتاب‏ کننده ‏اى.