• بخشی از دعای 20
- عدل گستر باشید.
- خشم خود را فرو خورید.
- فتنه‌ها و خصومت را خاموش
بود از دعاى آن امام در معذرت نمودن از آنچه تابع او شده است از حقوق برادران دينى و تقصير نمودن در حقوق ايشان، و در رها نمودن او را از آتش.
بدانكه ابناء ناس از مومنين هر يك از آنها بر ديگرى حقوق كثيره دارد مثل تفقد از حال او و رد غيبت كردن او و عيادت او و تشييع جنازه او و قبول كردن عذر او و دعاى او در وقت عطسه او و هكذا.
و در روايت مرازم از حضرت صادق (ع) سى چيز روايت كند كه آن امام به مرازم فرمايد كه: حق مومن بر مومن سى چيز است پس همين كه وفا ننمود آن حق در ذمه ى او است از او مطالبه مى كنند در قيامت در اين ازمنه ى متاخره.
منصب ارشاد و وعظ در دست بعضى جهله افتاده است به نحوى كه عوام الناس را اصلا خوفى نيست بلكه قاطعند به دخول بهشت با افعال قبيحه
و معاصى شنيعه و يا كرور كرور از مظالم مردم به واسطه ى اينكه دوست اهل بيت است و يا زيارت سيدالشهداء نموده است و يا گريه بر آن مظلوم نموده است و حال اينكه دخول در صبح شده است و اهتمام در امور مسلمانان ندارد و حال اينكه مرويست كه اگر كسى صبح كند و اهتمام در حق برادر دينى خود ندارد مسلمان نيست و يا غيبت كند با آنكه امام او قسم به خدا ياد نمايد كه او دروغ اعتقاد نموده كه من از اولاد حلالم.
يا اينكه حريص در اطعام فقرا نيست و حالى كه كسى كه حريص نيست او را در جهنم اندازند.
يا اينكه خردلى حب دنيا داشته باشد از مال و جاه و رياست و حال اينكه بوى بهشت به مشام او نخواهد رسيد.
و بالجمله انسان كه اميد نجات داشته باشد بايست واجد مراتب اوليه و ترك مراتب اخيريه باشد زيرا كه اول از قبيل مقتضيات و ثانى فعل آنها از قبيل موانع است بلى اگر اول از قبيل علت تامه بود حق به اعوام الناس بود لكن تصريح صاحب شرع برخلاف آن است.
روايت صحيح در آخر مستطرفات سراير دو سه ورق آخر حضرت صادق مى فرمايد: كه ولايت ما بدون اطاعت منفعت ندارد در اين زمان مردم گويند على دارم چه غم دارم.
بار خدايا من عذر مى جويم به سوى تو از ستم رسيده ى كه در حضور من ستم شد پس يارى نكردم من او را، در بعضى از روايات وارد است كه چنين شخصى مسلمان نيست.
................................
