اَللَّهُمَّ صَلِّ عَلى‏ مُحَمَّدٍ وَ الِهِ، وَهَبْ لِىَ الْعافِيَةَ مِنْ دَيْنٍ
بارالها بر محمد و آلش درود فرست، و مرا عافيت بخش از وامى كه
تُخْلِقُ بِهِ وَجْهى، وَ يَحارُ فيهِ ذِهْنى، وَ يَتَشَعَّبُ لَهُ فِكْرى،
آبرويم را بريزد، و ذهنم را پريشان كند، و فكرم را پراكنده سازد،
وَيَطول بٍممارَسَتٍهٍ شغلي. وَ اَعوذبٍکَ يا رَبٍ مٍن هَم الدين
و شغلم در علاج و چاره آن به طول انجامد. اى پروردگارم، از غصه وام و
وَ فِكْرِهِ، وَ شُغْلِ الدَّيْنِ وَ سَهَرِهِ، فَصَلِّ عَلى‏ مُحَمَّدٍ وَ الِهِ،
انديشه در آن، و از دلى مشغولى به مسئله قرض و بيخوابى‏اش به تو پناه مى‏برم، پس بر محمد و آلش درود فرست،
وَ اَعِذْنى مِنْهُ، وَ اَسْتَجيرُ بِكَ يا رَبِّ مِنْ ذِلَّتِهِ فِى الْحَيوةِ،
و مرا از زحمت و مشقت وام پناه ده، و اى پروردگار من، از ذلّت قرض در اين چند روز زندگى،
وِ مِنْ تَبِعَتِهِ بَعْدَ الْوَفاةِ، فَصَلِّ عَلى‏ مُحَمَّدٍ وَ الِهِ، وَ اَجِرْنى
و از وبال آن پس از مرگ به تو پناه مى‏برم، پس بر محمد و خاندان او درود فرست، و مرا به
مِنْهُ بِوُسْعٍ فاضِلٍ، اَوْكَفافٍ واصِلٍ. اَللَّهُمَّ صَلِّ عَلى‏ مُحَمَّدٍ
ثروت سرشار، يا زندگى توأم با كفاف از آن پناه ده. بارخدايا بر محمد و آلش درود

وَ الِهِ، وَ احْجُبْنى عَنِ السَّرَفِ وَالْاِزْدِيادِ، وَ قَوِّمْنى بِالْبَذْلِ
فرست، و مرا از اسراف و زيادى‏خواهى بازدار، و به بخشش و انتخاب ميانه‏روى
وَ الْاِقْتِصادِ، وَ عَلِّمْنى حُسْنَ التَّقْديرِ، وَ اقْبِضْنى بِلُطْفِكَ
سامان ده، و اندازه نگاه‏داشتن نيكو را به من بياموز، و مرا به لطف خود از
عَنِ التَّبْذيرِ، وَ اَجْرِ مِنْ اَسْبابِ الْحَلالِ اَرْزاقى، وَ وَجِّهْ فى
ولخرجى حفظ كن، و روزيم را از راههاى حلال روانه ساز، و خرج كردن
اَبْوابِ الْبِرِّ اِنْفاقى، وَازْوِ عَنّى مِنَ الْمالِ ما يُحْدِثُ لى‏مَخيلَةً،
مالم را متوجه برنامه‏هاى خير فرما، و ثروتى كه مرا به كبر و خودبينى آلوده كند،
اَوْ تَاَدِّياً اِلى‏ بَغْىٍ، اَوْ ما اَتَعَقَّبُ مِنْهُ طُغْياناً. اَللَّهُمَّ حَبِّبْ اِلَىَّ
يا به ستم بكشاند، يا از مرز عبادت و ادب درگذراند از من دور كن. بار خدايا، رفاقت و
صُحْبَةَ الْفُقَرآءِ، وَ اَعِنّى عَلى‏ صُحْبَتِهِمْ بِحُسْنِ الصَّبْرِ،
مصاحبت با فقيران را محبوب من قرار ده، و در نشست و برخاست با آنان مرا به صبر نيكو يارى ده،
وَ مازَوَيْتَ عَنّى مِنْ مَتاعِ الدُّنْيَاالْفانِيَةِ فَاذْخَرْهُ لى فى‏خَزآئِنِكَ
و آنچه را از متاع نابود شدنى دنيا از من گرفتى همان را در خزانه‏هاى پايدارت برايم
الْباقِيَةِ، وَ اجْعَلْ ما خَوَّلْتَنى مِنْ حُطامِها، وَ عَجَّلْتَ لى مِنْ
ذخيره كن، و آنچه از توشه ناچيز دنيا به من داده‏اى، و هر متاعى از آن كه در همين دنيا به من عطا
مَتاعِها بُلْغَةً اِلى‏ جِوارِكَ، وَ وُصْلَةً اِلى‏ قُرْبِكَ، وَ ذَريعَةً اِلى‏
فرموده‏اى وسيله رسيدن به جوار خود، و پيوستن به مقام قرب، و سبب رسيدن

جَنَّتِكَ، اِنَّكَ ذُوالْفَضْلِ الْعَظيمِ، وَ اَنْتَ الْجَوادُ الْكَريمُ.
به بهشت قرار ده، زيرا كه تو صاحب فضل بزرگ، و بخشنده كريمى.