از دعاهاى امام عليه السلام است پس از اين ستايش در درود بر رسول خدا صلى الله عليه و آله
̶ و سپاس خداى را كه به محمد پيامبرش- صلى الله عليه و آله- بر ما منت نهاد (او را به ما ارزانى داشت) منتى كه امتهاى گذشته و مردمان پيش از ما از آن بى بهره بودند به قدرت و توانائى كه از چيزى هر چند بزرگ باشد ناتوان نيست، و چيزى از آن نمى رهد اگر چه خرد باشد،
̶ و ما را آخرين همه ى كسانى كه آفريده قرار داد و (بعضى از) ما (ائمه اطهار عليهم السلام) را بر كسانى (كفار و منافقين) كه (دين خدا را) انكار كرده اند گواه گردانيد و ما را به نعمت خود بر كسانى كه اندك بودند فزونى بخشيد،
̶ بار خدايا درود فرست بر محمد كه بر وحى و پيغام تو درستكار بود و برگزيده ى تو از آفريدگانت، و دوست تو از بندگانت، و پيشواى رحمت و مهربانى، و پيشاهنگ خير و نيكى، و كليد (افزونى و) بركت،
̶ همچنانكه او براى انجام فرمان تو خود را آماده نمود،
̶ و در راه (رساندن احكام دين) تو تن خويش را آماج (هر گونه) آزار ساخت،
̶ و در دعوت به سوى تو با خويشاوندانش (زير بار نمى رفتند) دشمنى آشكار نمود،
̶ و در راه رضا و خوشنوديت با قبيله اش كارزار كرد،
̶ و در زنده (برپا) داشتن دين تو از خويشانش دورى گزيد،
̶ و نزديكان (خويشان) را بر اثر انكارشان (تو را) دور گردانيد،
̶ و دوران (بيگانگان) را بر اثر پذيرفتنشان (دين تو را) نزديك نمود،
̶ و در راه تو با دورترين (مردم) دوستى كرد
̶ و درباره ى تو با نزديكترين (خويشان) دشمنى نمود،
̶ و در رساندن پيام تو خود را خسته كرد،
̶ و با دعوت به دين تو خود را به رنج افكند،
̶ و به نصيحت و پند كسانيكه آنان را (به راه حق) دعوت كرده اى خود را مشغول داشت،
̶ و (از مكه ى معظمه) هجرت و دورى نمود به شهرهاى غربت (مدينه) و به جاى دور از جاى خويشاوندان، و جاى قدم (پرورشگاهش)، و جاى به دنيا آمدن، و جاى انس و خو گرفتنش، و خواسته ى آن حضرت از هجرت براى ارجمند نمودن دين تو، و يارى خواستن (براى غلبه) بر اهل كفر (ملل جهان) بود،
̶ تا آنچه (فتح و فيروزى) كه درباره ى دشمنانت خواسته بود به دست آمد
̶ و آنچه (بزرگى و نيكبختى) كه درباره ى دوستانت مى انديشيد انجام يافت،
̶ پس در حاليكه به مدد تو يارى مى طلبيد و با ناتوانائيش به يارى تو نيرو مى يافت به جنگ ايشان (دشمنانت) قيام نمود،
̶ پس با آنها در ميان خانه هاشان جنگيد،
̶ و در وسط منازلشان ناگهان بر آنان تاخت،
̶ تا امر و فرمان (شريعت) تو آشكار شد، و كلمه ى (توحيد) تو بلند گرديد هر چند مشركين كراهت داشتند
̶ بار خدايا به رنجى كه آن حضرت درباره ى (دين) تو كشيد او را به بالاترين درجه و مقام بهشت خود برآور
̶ تا هيچكس در رتبه با او مساوى، و در مقام همانند نباشد، و هيچ- فرشته ى مقرب و پيغمبر مرسل (صاحب شريعت) با او برابرى نكند،
̶ و او را از شفاعت نيكو (پذيرفته شده) درباره ى خويشانش كه (از هر عيب و نقصى) پاكيزه اند (ائمه (ع)) و مومنان از امتش بيش از آنچه به آن حضرت وعده داده اى عطا فرما،
̶ اى انجام دهنده ى وعده، اى وفاكننده ى گفتار، اى بدل كننده ى بديها به چندين برابرش از خوبيها كه تو (اى خدا) صاحب احسان و نيكى بزرگ مى باشى.
.................................
