از دعاهاى اوست به هنگام طلب خير از خداى تعالى
«1» اللَّهُمَّ إِنِّي أَسْتَخِيرُكَ بِعِلْمِكَ ، فَصَلِّ عَلَى مُحَمَّدٍ و آلِهِ ، و اقْضِ لِي بِالْخِيَرَةِ «2» و أَلْهِمْنَا مَعْرِفَةَ الِاخْتِيَارِ ، و اجْعَلْ ذَلِكَ ذَرِيعَةً إِلَى الرِّضَا بِمَا قَضَيْتَ لَنَا و التَّسْلِيمِ لِمَا حَكَمْتَ فَأَزِحْ عَنَّا رَيْبَ الِارْتِيَابِ ، و أَيِّدْنَا بِيَقِينِ الُْمخْلِصِينَ . «3» و لا تَسُمْنَا عَجْزَ الْمَعْرِفَةِ عَمَّا تَخَيَّرْتَ فَنَغْمِطَ قَدْرَكَ ، و نَكْرَهَ مَوْضِعَ رِضَاكَ ، و نَجْنَحَ إِلَى الَّتِي هِيَ أَبْعَدُ من حُسْنِ الْعَاقِبَةِ ، و أَقْرَبُ إِلَي ضد الْعَافِيَةِ «4» حَبِّبْ إِلَيْنَا ما نَكْرَهُ من قَضَائِكَ ، و سَهِّلْ عَلَيْنَا ما نَسْتَصْعِبُ من حُكْمِكَ «5» و أَلْهِمْنَا الِانْقِيَادَ لِمَا أَوْرَدْتَ عَلَيْنَا من مَشِيَّتِكَ حَتَّى لا نُحِبَّ تَأْخِيرَ ما عَجَّلْتَ ، و لا تَعْجِيلَ ما أَخَّرْتَ ، و لا نَكْرَهَ ما أَحْبَبْتَ ، و لا نَتَخَيَّرَ ما كَرِهْتَ . «6» و اخْتِمْ لَنَا بِالَّتِي هِيَ أَحْمَدُ عَاقِبَةً ، و أَكْرَمُ مَصِيراً ، إِنَّكَ تُفِيدُ الْكَرِيمَةَ ، و تُعْطِي الْجَسِيمَةَ ، و تَفْعَلُ ما تُرِيدُ ، و أَنْتَ عَلَى كُلِّ شَيْ ءٍ قَدِيرٌ
1. خدايا! به آگاهى ات (از فرجام كارها) از تو خير و نيكى مى طلبم. پس بر محمد و دودمانش درود فرست.
2. و درباره ام بهترين را مقرر فرما، و ما را از حكمت گزينش نيكوتر، آگاه كن، و آن را وسيله ى رضا و خشنودى ما از تقدير و تسليم ما در برابر فرمان خود، قرار ده! آن گاه، زنگار ترديد و شبهه و گرد بدگمانى را از جان ما بزداى، و ما را به باور بندگان با اخلاص خود، تأييد فرما.
3. و داغ ناتوانى شناخت آنچه را كه برگزيده اى، بر ما منه؛ و روا مدار كه از شناخت مصلحت خويش بازمانيم، و در نهايت، بزرگى منزلت تو را نشناختيم و تقدير تو را سبك بشماريم، و مورد رضاى تو را ناخوش داريم، و به كارى كه از فرجام نيك دورتر، و به نكبت و شقاوت نزديكتر است، روى آوريم.
4. (خدايا) از حكم و قضاى تو آنچه را كه ناخوش مى داريم، محبوب ما گردان؛ و از فرمان تو، آنچه را سخت و دشوار مى بينيم، بر ما آسان گردان.
5. و تسليم شدن و گردن نهادن به آنچه كه بر وفق مراد توست، بر ما الهام كن، تا تأخير آنچه را كه شتاب آن را اراده كرده اى، و شتاب آنچه را كه تأخير آن را خواسته اى دوست نداريم و آنچه را مى پسندى، ناپسند نشماريم، و آنچه را كه ناپسند مى دارى، برنگزينيم.
6. (خدايا) كار ما را به فرجامى كه پسنديده تر، و بازگشتى كه گرامى تر است، پايان ده؛ چرا كه تو عطاهاى نفيس و نعمت هاى بزرگ و ارجمند مى بخشى؛ و آنچه را بخواهى، انجام مى دهى، و بر هر كارى توانايى.
...........................
