از دعاهاى اوست، هرگاه كه گرفتار مى شد يا گناهكار رسوا شده اى را مى ديد
«1» اللَّهُمَّ لَكَ الْحَمْدُ عَلَى سِتْرِكَ بَعْدَ عِلْمِكَ ، و مُعَافَاتِكَ بَعْدَ خُبْرِكَ ، فَكُلُّنَا قَدِ اقْتَرَفَ الْعَائِبَةَ فَلَمْ تَشْهَرْهُ ، و ارْتَكَبَ الْفَاحِشَةَ فَلَمْ تَفْضَحْهُ ، و تَسَتَّرَ بِالْمَسَاوِئِ فَلَمْ تَدْلُلْ عَلَيْهِ . «2» كم نَهْيٍ لَكَ قَدْ أَتَيْنَاهُ ، و أَمْرٍ قَدْ وَقَفْتَنَا عَلَيْهِ فَتَعَدَّيْنَاهُ ، و سَيِّئَةٍ اكْتَسَبْنَاهَا ، و خَطِيئَةٍ ارْتَكَبْنَاهَا ، كُنْتَ الْمُطَّلِعَ عَلَيْهَا دُونَ النَّاظِرِينَ ، و الْقَادِرَ عَلَى إِعْلَانِهَا فَوْقَ الْقَادِرِينَ ، كَانَتْ عَافِيَتُكَ لَنَا حِجَاباً دُونَ أَبْصَارِهِمْ ، و رَدْماً دُونَ أَسْمَاعِهِمْ «3» فَاجْعَلْ ما سَتَرْتَ من الْعَوْرَةِ ، و أَخْفَيْتَ من الدَّخِيلَةِ ، وَاعِظاً لَنَا ، و زَاجِراً عَنْ سُوءِ الْخُلُقِ ، و اقْتِرَافِ الْخَطِيئَةِ ، و سَعْياً إِلَى التَّوْبَةِ الْمَاحِيَةِ ، و الطَّرِيقِ الْمَحْمُودَةِ «4» و قَرِّبِ الْوَقْتَ فِيهِ ، و لا تَسُمْنَا الْغَفْلَةَ عَنْكَ ، إِنَّا إِلَيْكَ رَاغِبُونَ ، و من الذُّنُوبِ تَائِبُونَ . «5» و صَلِّ عَلَى خِيَرَتِكَ اللَّهُمَّ من خَلْقِكَ مُحَمَّدٍ و عِتْرَتِهِ الصِّفْوَةِ من بَرِيَّتِكَ الطَّاهِرِينَ ، و اجْعَلْنَا لَهُمْ سَامِعِينَ و مُطِيعين کما امرت
1. خدايا! ستايش ويژه ى توست بر خطاپوشى ات با آن كه مى دانى، و بر عافيت بخشى ات با آن كه آگاهى؛ چرا كه هر يك از ما دامن خويش را به ننگ گناه آلوده است و تو رسوايش نكرده اى؛ و كار زشتى را مرتكب شده است، اما تو بدنام و بى آبرويش ننموده اى؛ و پستى ها و عيب هايى را پنهان داشته است و تو كسى را بر آنها آگاه نكرده اى.
2. چه بسيار ناپسندى كه نهى فرمودى، به جا آورديم؛ و چه بسيار طاعتها كه ما را از آنها آگاه كردى، تجاوز كرده، از انجام دادن آنها سرباز زديم؛ و چه بسيار بدى ها را كه به دست آورديم؛ و چه خطاهايى را كه مرتكب شديم، با اين كه تو بر آنها آگاه بودى؛ اما بينندگان ديگر نمى ديدند؛ و تو برتر از هر قدرتمندى بر افشاى آنها قدرت داشتى در همگى اين عرصه ها، عافيت و گذشت تو پوششى بود تا چشمان ديگران نبيند و گوش هاشان نشنود.
3. (خدايا!) اين پرده پوشى ها از شرمسارى ها، و پنهان كردن زشتى ها را براى ما سبب پندآموزى، و بازدارندگى از بدى ها و انجام دادن گناهان، و وسيله ى پيمودن راه توبه اى كه زداينده ى گناهان است، و وسيله ى پوييدن راهى كه پسنديده است، قرار ده.
4. و اين هنگام (توبه) را نزديك گردان، و ما را به غفلت از خودت گرفتار مكن؛ چرا كه ما دلبردگان توايم و از گناهان خويش پشيمانيم.
5. خدايا! بر بهترين آفريده ات، محمد، و عترت او، همان برگزيدگان و پاكان از آفريدگانت درود فرست، و ما را همچنان كه فرموده اى، شنواى سخنشان، و پيرو فرمانشان قرار ده!
..............................
