صحیفه سجادیه - دعای شماره ۵۲ - فراز ۹
سُؤَالَ مَنْ قَدْ غَلَبَ عَلَيْهِ الْأَمَلُ، وَ فَتَنَهُ الْهَوَى، وَ اسْتَمْكَنَتْ مِنْهُ الدُّنْيَا، وَ أَظَلَّهُ الْأَجَلُ، سُؤَالَ مَنِ اسْتَكْثَرَ ذُنُوبَهُ، وَ اعْتَرَفَ بِخَطِيئَتِهِ، سُؤَالَ مَنْ لَا رَبَّ لَهُ غَيْرُكَ، وَ لَا وَلِيَّ لَهُ دُونَكَ، وَ لَا مُنْقِذَ لَهُ مِنْكَ، وَ لَا مَلْجَأَ لَهُ مِنْكَ، إِلَّا إِلَيْكَ.
درخواست کسى که آرزو بر او چیره گشته، و خواهش نفس گرفتارش کرده، و دنیا (خوشیهاى نفس در این جهان فانى) بر او تسلط یافته، و مرگ بر او سایه انداخته (نزدیک شده) درخواست کسى که گناهانش را بسیار دانسته، و به خطا و کار بیجاى خود اقرار کرده، درخواست کسى که پروردگارى و دوستى براى او جز تو نیست، و رهانندهاى براى او از تو، و پناهگاهى براى او از تو جز به سوى تو نمىباشد.
