صحیفه سجادیه - دعای شماره ۴ - فراز ۲

فِي كُلِّ دَهْرٍ وَ زَمَانٍ أَرْسَلْتَ فِيهِ رَسُولًا، وَ أَقَمْتَ لِأَهْلِهِ دَلِيلًا مِنْ لَدُنْ آدَمَ إِلَى مُحَمَّدٍ صَلَّى اللَّهُ عَلَيْهِ وَ آلِهِ، مِنْ أَئِمَّةِ الْهُدَى، وَ قَادَةِ أَهْلِ التُّقَى عَلَى جَمِيعِهِمُ السَّلَامُ، فَاذْكُرْهُمْ مِنْكَ بِمَغْفِرَةٍ وَ رِضْوَانٍ.

در هر روزگار و زمانى که در آن پیغمبرى فرستادى و براى اهل آن دلیل و راهنمائى گماشتى از زمان آدم تا محمد صلى الله علیه و آله از پیشوایان هدایت و رستگارى و جلوداران اهل تقوى و پرهیزکارى که بر همه‏ ى آنها سلام و درود باد، آنان را از خود به آمرزش و خشنودى یاد فرما (تخصیص ده).