̶ اى خداى يكتايى كه در آسمان و زمين چيزى بر تو نهان نيست و چيزى كه تو خود آن را آفريده اى چگونه بر تو نهان ماند؟ يا چگونه شمارش نتوانى كرد چيزى را كه تو خود ساخته اى؟ يا چگونه از تو پوشيده ماند آنچه را كه تدبيرش به دست توست؟ يا چگونه تواند از چنگ تو گريخت آن كه زندگانيش وابسته به روزى توست؟ يا چگونه از دست تو تواند رهيد آن كه در غير قلمرو شاهى تو راه بجايى نمى برد.
̶ پاكا كه تويى! بيمناكترين آفريده هاى تو داناترين ايشان به تواند و خاضعترين كس نسبت به تو عمل كننده ترين آنان به طاعت توست و خوارترين ايشان به نزديك تو كسى است كه تواش روزى مى دهى و او جز «تو» را مى پرستد.
̶ پاكا كه تويى! آن كس كه به تو شرك آورد و پيغمبرانت را دروغزن خواند از سلطه و توانايى تو نخواهد كاست و آن كس كه فرمان تو را ناخوش دارد از حكمت سر بر تافتن نتواند و آن كس كه به انكار قدرتت خيزد از توانايى تو روى امان ندارد و هر كس كه جز تو ديگرى را پرستد از كيفر تواش رهايى نيست و آن كس كه ديدار تو را خوش ندارد عمر دراز نيابد.
̶ پاكا كه تويى! چه رفيع است مقامت و چه بسيار چيره است قدرت تو، چه سهمگين است نيروى تو و چه نافذست فرمانت!
̶ پاكا كه تويى! مرگ را بر همه ى آفريدگانت مقدر فرموده اى، خواه ترا به يكتايى بپرستند يا نه، همه شرنگ مرگ را در مى چشند و همه به سوى تو باز گرده اند، چه فرخنده و والايى! خدايى جز تو نيست، يكتايى و بى شريك،
̶ به «تو» ايمان آوردم و پيامبرانت را تصديق كردم و كتابت را پذيرفتم و هر معبودى جز تو را انكار كردم و از هر كس كه جز تو را پرستد بيزارى جستم!
̶ بار خدايا! صبح و شام مى كنم در حالى كه عمل خويش را اندك مى شمارم و به گناه خويش معترفم و به خطاى خود اذعان دارم. از آنجا كه در هواى نفس به اسراف گراييده ام، آفريده اى ذليلم. عملم مرا به هلاكت افكند و هوسم مرا به تباهى كشانيد و شهوات مرا محروم (از توفيق تو) كرده است.
̶ اى مولاى من! از تو مسئلت دارم (با همان سوز و گداز) كسى كه در نتيجه ى درازى آرزويش دستخوش هوس گرديده و تنش به علت تن پرورى غافل مانده و قلبش به سبب بسيارى نعمت بر او گرفتار شده و انديشه اى ناچيز دارد
̶ و مانند درخواست كسى كه آرزو بر وى چيره شده و هوس او را در بلا و آزمايش افكنده و دنيا بر وى دست يازيده و مرگ بر وى سايه افكنده است، و مانند درخواست كسى كه گناهان خود را بسيار يافته و به خطاى خود اذعان كرده! و مانند درخواست آن كس كه جز تواش پروردگارى و غير از تو سرپرستى ندارد و كسى از خشم (و كيفر) تواش نمى رهاند و پناهى جز درگاه تو ندارد!
̶ بار خدايا! از تو درخواست مى كنم كه به حق واجبى كه بر عهده ى همگان مقرر فرموده اى و تو را به «اسم اعظمت» كه به پيامبر خود فرموده اى تا تو را بدان نام تسبيح (و نيايش) كند و به عظمت ذات بزرگوارت كه نه فرسوده و نه دستخوش تغيير و فنا مى گردد، و درود بر محمد و خاندان وى، كه مرا با عبادت خود از هر چيز بى نياز فرمايى و با بيم خويش دلم را از دنيا سرد سازى و به كرامت و رحمت فراوان خود پاداشم بخشى!
̶ پس به سوى تو مى گريزم، و از تو مى هراسم و به تو استغاثه مى كنم و از تو اميد دارم و ترا مى خوانم و از تو زنهار مى طلبم و به تو واثقم و از تو يارى مى جويم و به تو مى گروم و بر تو توكل مى كنم و به جود و دهش تو اتكاء دارم.
..............................
