صحیفه سجادیه - دعای شماره ۲۰ - فراز ۲۱

اللَّهُمَّ صَلِّ عَلَى مُحَمَّدٍ وَ آلِهِ، وَ ادْرَأْ عَنِّي بِلُطْفِكَ، وَ اغْذُنِي بِنِعْمَتِكَ، وَ أَصْلِحْنِي بِكَرَمِكَ، وَ دَاوِنِي بِصُنْعِكَ، وَ أَظِلَّنِي فِي ذَرَاكَ، وَ جَلِّلْنِي رِضَاكَ، وَ وَفِّقْنِي إِذَا اشْتَكَلَتْ عَلَيَّ الْأُمُورُ لِأَهْدَاهَا، وَ إِذَا تَشَابَهَتِ الْأَعْمَالُ لِأَزْكَاهَا، وَ إِذَا تَنَاقَضَتِ الْمِلَلُ لِأَرْضَاهَا.

بار خدایا بر محمد و آل او درود فرست، و از روى لطف و نیکى کردن خود هر پیشامد بدى را از من دور گردان (اینکه جمله‏ ى هر پیشامدى که مفعول وادرا است در عبارت بیان نشده براى اختصار در عبارت بوده، چون مطلب معلوم است) و به نعمت خویش مرا پرورش ده، و به کرم و بخشش خود مرا اصلاح فرما (آنچه از دست رفته بازگردان) و به احسان خویشتن مرا (از دردهاى جسمانى و نفسانى) معالجه کن، و در سایه‏ى (رحمت) خود مرا جاى ده، و خشنودیت را بر من بپوشان (شامل حال من گردان) و چون کارها بر من درهم گردد به (آشنا شدن) درست ترین آنها، و کردارها شبیه و مانند یکدیگر شود به (انجام دادن) پاکیزه‏ ترین آنها، و مذاهب برخلاف یکدیگر گردد به (پیروى از) پسندیده ‏ترین آنها مرا توفیق ده (چون در هر مذهبى نوعى از کارهاى پسندیده‏ ى خداى تعالى است مانند اعتراف به خدا و عادات و قوانین نیک از اینرو امام علیه‏ السلام فرموده پسندیده ‏ترین آنها، وگرنه آشکار است که در غیر مذهب اسلام رضاى خدا تصور نمى‏شود).