صحیفه سجادیه - دعای شماره ۲۷ - فراز ۱۴

وَ أْثُرْ لَهُ حُسْنَ النِّيَّةِ، وَ تَوَلَّهُ بِالْعَافِيَةِ، وَ أَصْحِبْهُ السَّلَامَةَ، وَ أَعْفِهِ مِنَ الْجُبْنِ، وَ أَلْهِمْهُ الْجُرْأَةَ، وَ ارْزُقْهُ الشِّدَّةَ، وَ أَيِّدْهُ بِالنُّصْرَةِ، وَ عَلِّمْهُ السِّيَرَ وَ السُّنَنَ، وَ سَدِّدْهُ فِي الْحُكْمِ، وَ اَعْزِلْ عَنْهُ الرِّيَاءَ، وَ خَلِّصْهُ مِنَ السُّمْعَةِ، وَ اجْعَلْ فِكْرَهُ وَ ذِكْرَهُ وَ ظَعْنَهُ وَ إِقَامَتَهُ، فِيكَ وَ لَكَ.

و او را (هنگام جنگ و در هر امرى) به حسن نیت و آهنگ نیک راهنمائى کن (جمله و اثر له حسن النیه را چنین ترجمه نموده‏ اند: و حسن نیت را برایش برگزین. که درست نیست و درست آنست که ما نوشتیم چنانکه از مراجعه‏ ى به شرح صحیفه‏ ى علامه ‏ى عظیم ‏الشان مرحوم سید علی خان هویدا مى‏گردد) و عافیت و تندرستى (خیر و نیکى دنیا و آخرت) را برایش عهده‏ دار شو، و سلامتى و رهائى از بلاها را همراهش گردان، و او را از ترس و سست دلى دور دار، و جرات و دلیرى در دلش بیافکن، و نیرومندى روزیش نما (تا در کارزار با کفار سخت بجنگد) و به کمک و یارى (خود) او را یارى فرما، و راهها (احکام جهاد با کفار و دشمنان) و روشها (ى حضرت رسول- صلى الله علیه و آله-) را به او بیاموز (توفیق آموختن به او عطا کن) و در حکم کردن راه درست و سزاوار را به او بنما، و رئاء و خودنمائى (در کردار) را از او برکنار کن، و او را از انجام کارى براى اینکه مردم بشنوند برهان، و اندیشه و یاد و سفر کردن و مانندش را در راه (پسندیده ‏ى) خود و براى (به دست آوردن رضا و خشنودى) خویش قرار ده.