صحیفه سجادیه - دعای شماره ۴۷ - فراز ۶۱
اللَّهُمَّ فَأَوْزِعْ لِوَلِيِّكَ شُكْرَ مَا أَنْعَمْتَ بِهِ عَلَيْهِ، وَ أَوْزِعْنَا مِثْلَهُ فِيهِ، وَ آتِهِ مِنْ لَدُنْكَ سُلْطَاناً نَصِيراً، وَ افْتَحْ لَهُ فَتْحاً يَسِيراً، وَ أَعِنْهُ بِرُكْنِكَ الْأَعَزِّ، وَ اشْدُدْ أَزْرَهُ، وَ قَوِّ عَضُدَهُ، وَ رَاعِهِ بِعَيْنِكَ، وَ احْمِهِ بِحِفْظِكَ وَ انْصُرْهُ بِمَلَائِكَتِكَ، وَ امْدُدْهُ بِجُنْدِكَ الْأَغْلَبِ.
بار خدایا پس (چون براى تو در هر روزگارى پیشوائى است به این صفات) به ولى (اولى به تصرف در امور مومنین) خود (که امام این زمان است) شکر و سپاس آنچه را بر او نعمت داده اى الهام نما (این جمله دعاء است براى امام هر زمان، و بیان امام- علیه السلام- در اینجا در زمان امامتش اشاره به خود بوده سپس امام هر زمانى، و مقصود تعلیم و یاد دادن به شیعیان است) و مانند آن شکر و سپاس را (بر آنچه به ما نعمت داده اى) به سبب آن حضرت به ما الهام کن، و او را از جانب خود سلطنت و توانائى (یا حجت و برهان آشکارى) که (او و شیعیانش را) یارى دهنده است عطا فرما، و براى او (هر مشکل و بسته شده اى را) بگشاى گشودن آسانى (که رنج در آن نباشد) و او را به تواناترین تکیه گاه خود یارى ده، و توانائیش (یا پشتش) را محکم و استوار گردان، و بازویش را توانائى بخش (او را کمک فرما) و به دیده ى (مراقبت) خود رعایت و حفظش کن، و به نگهداریت نگهدارش، و به فرشتگانت (در هر زمان یا هنگام جهاد چنانکه جدش رسول خدا- صلى الله علیه و آله- را در جنگ بدر یارى کردند) یاریش نما، و به لشگر و سپاهت (مومنین و جهادکنندگان در راهت) که غلبه کننده ترین (لشگرها)اند کمکش فرما.
