اَللَّهُمَّ اِنَّ هذَيْنِ ايَتانِ مِنْ اياتِكَ، وَ هذَيْنِ عَوْنانِ مِنْ
خداوندا، همانا اينها دو نشانه از نشانه‏هاى تو، و دو خدمتگزار از
اَعْوانِكَ، يَبْتَدِرانِ طاعَتَكَ بِرَحْمَةٍ نافِعَةٍ اَوْ نَقِمَةٍ ضآرَّةٍ،
خدمتگزاران تو اند كه در مقام فرمان بردنت به رحمتى سودمند يا عقوبتى زيان‏بخش
فَلا تُمْطِرْنا بِهِما مَطَرَ السَّوْءِ، وَ لا تُلْبِسْنا بِهِما لِباسَ الْبَلآءِ.
مى‏شتابند، پس به آندو باران عذاب بر ما مباران، و به آنها لباس بلا بر ما مپوشان.
اَللَّهُمَّ صَلِّ عَلى‏ مُحَمَّدٍ وَ الِهِ، وَ اَنْزِلْ عَلَيْنا نَفْعَ هذِهِ
بار الها بر محمد و آلش درود فرست، و فايده و بركت اين
السَّحآئِبِ وَ بَرَكَتَها، وَ اصْرِفْ عَنّا اَذاها وَ مَضَرَّتَها، وَ
ابرها را بر ما سرازير كن، و آزار و زيانش را از ما بگردان، و به
لاتُصِبْنا فيها بِافَةٍ، وَلاتُرْسِلْ عَلى‏ مَعايِشِنا عاهَةً. اَللَّهُمَّ وَاِنْ
آن بر ما آفتى مرسان، و بر معيشتمان آسيبى نفرست. خداوندا اگر

كُنْتَ بَعَثْتَها نِقْمَةً، وَ اَرْسَلْتَها سَخْطَةً، فَاِنّا نَسْتَجيرُكَ مِنْ
اين ابر را براى عقوبت برانگيخته‏اى، و از راه خشم فرستاده‏اى، پس ما از خشمت به
غَضَبِكَ، وَ نَبْتَهِلُ اِلَيْكَ فى سُؤالِ عَفْوِكَ، فَمِلْ بِالْغَضَبِ
تو پناه مى‏بريم، و براى درخواست عفوت به سويت زارى مى‏كنيم، پس غضبت را
اِلَى الْمُشْرِكينَ، وَ اَدِرْرَحى‏ نَقِمَتِكَ عَلَى الْمُلْحِدينَ. اَللَّهُمَّ
متوجه مشركين ساز، و آسياى عقوبتت را نسبت به ملحدان به گردش انداز. الهى
اَذْهِبْ مَحْلَ بِلادِنا بِسُقْياكَ، وَ اَخْرِجْ وَحَرَ صُدُورِنا بِرِزْقِكَ،
خشكى سرزمين‏هاى ما را به سقايت خود برطرف كن، و وسوسه قلوبمان را به رزق خود بيرون فرما،
وَ لاتَشْغَلْنا عَنْكَ بِغَيْرِكَ، وَ لاتَقْطَعْ عَنْ كآفَّتِنا مآدَّةَ بِرِّكَ،
و ما را از خود به غير خود سرگرم مكن، و منبع نيكى خود را از همه ما دور نكن،
فَاِنَّ الْغَنِىَّ مَنْ اَغْنَيْتَ، وَ اِنَّ السّالِمَ مَنْ وَقَيْتَ، ما عِنْدَ اَحَدٍ
چه آنكه بى‏نياز كسى است كه تواش بى‏نياز كنى، و سالم كسى است كه تواش نگاه دارى، و احدى را در
دُونَكَ دِفاعٌ، وَ لا بِاَحَدٍ عَنْ سَطْوَتِكَ امْتِناعٌ، تَحْكُمُ بِما
برابرت قدرت دفاع نيست، و كسى در برابر سطوتت مقاومت نتواند كرد، به هر چه
شِئْتَ عَلى‏ مَنْ شِئْتَ، وَ تَقْضى بِما اَرَدْتَ فيمَنْ اَرَدْتَ.
بخواهى بر هركس - حكم مى‏رانى، و به آنچه اراده كنى در باره هر كه اراده كنى فرمان مى‏دهى.
فَلَكَ الْحَمْدُ عَلى‏ ما وَقَيْتَنا مِنَ الْبَلآءِ، وَ لَكَ الشُّكْرُ عَلى‏ ما
پس سپاس تو را كه ما را از بلا حفظ فرمودى، و شكر تو را بر

خَوَّلْتَنا مِنْ النَّعْمآءِ، حَمْداً يُخَلِّفُ حَمْدَ الْحامِدينَ وَرآئَهُ،
نعمتها كه به ما مرحمت كردى، چنان حمدى كه حمد حامدان را پشت سر گذارد،
حَمْداً يَمْلَأُ اَرْضَهُ وَ سَمآئَهُ، اِنَّكَ الْمَنَّانُ بِجَسيمِ الْمِنَنِ،
حمدى كه آسمان و زمين را آكنده كند، كه تويى مُنعم مواهب بزرگ،
الْوَهّابُ لِعَظيمِ النِّعَمِ، الْقابِلُ يَسيرَ الْحَمْدِ، الشّاكِرُ قَليلَ
بخشنده نعمتهاى عظيم، قبول كننده سپاس ناچيز، و پذيرنده
الشُّكْرِ، الْمُحْسِنُ الْمُجْمِلُ، ذُو الطَّوْلِ، لا اِلهَ اِلاَّ اَنْتَ،
شكر اندك، نيكوكار خوشرفتار، و بخشنده فراوان، خدايى جز تو نيست، و بازگشت همگان
اِلَيْكَ الْمَصِيرُ.
به سوى توست.