― خدايا اى بى نياز كننده ى بنده ى تنها مانده ى ناتوان، و اى نگاه دارنده از پيش آمد سهمگين و گزند فرومانده ام، پس نيرودهنده اى نمى يابم، و به خوف برخورد با داورى تو مشرف شده ام، پس تسكين دهنده اى براى وحشتم نمى بينم.
― و كدام كس مرا از تو ايمن مى سازد، در صورتى كه تو مرا ترسانده باشى؟ و كدام كس به يارى من مى پردازد، در حالى كه تو تنهايم گذاشته باشى؟ و كدامين كس مرا نيرو مى بخشد، آنجا كه تو ناتوانم كرده باشى؟
― زنهار نمى تواند داد- اى معبود من- مملوكى را مگر مالكش، و امان نمى تواند بخشد مغلوبى را مگر غالبش، و يارى نمى تواند داد فرارى مورد تعقيبى را مگر تعقيب كننده ى مقتدرش.
― و سررشته ى همگى اين امور به دست تو، و مفر و ملجا متواريان به سوى تو، و پناهنگاه فراريان سر كوى توست. پس بر محمد و آلش رحمت فرست، و فرارم را زنهار بخش و مطلبم را برآور.
― خدايا تو اگر روى نيكويت را از من بگردانى، يا فضل عظيمت را از من دريغ دارى، يا روزيت را از من بازگيرى، يا رشته ى رحمتت را از من بگسلى، غير از تو وسيله اى براى هيچ يك از آرزوهايم نخواهم داشت، و بر آنچه نزد تو است به كمك غير تو دست نخواهم يافت. زيرا كه من بنده ى تو، مسخر و مقهور توام.
― با فرمانت مرا فرمانى نيست، حكمت درباره ى من روان و قضايت در حق من به آئين عدل است، و بيرون رفتن از قلمرو سلطنت تو، نمى توانم، وبر تجاوز از قدرتت، توانايى ندارم، و به جلب محبتت قادر نيستم. و به خشنوديت نمى رسم، و به خزانه هاى رحمتت دست نمى يابم، مگر به مدد اطاعت تو و رحمت سرشار تو.
― خدايا شب را به صبح آوردم و روز را به شام بردم، در حالى كه بنده ى ذليلى از آن توام كه جز به مدد تو بر جلب نفعى و دفع ضررى قادر نيستم. من درباره ى خود به اين ذلت و مسكنت گواهى مى دهم. و به ضعف نيرو و بيچارگى خود اعتراف مى كنم. پس به آنچه مرا وعده داده اى وفا كن، و آنچه را كه عطا كرده اى كامل ساز. زيرا كه من بنده ى بينواى زار ناتوان، و مستمند بى سامان و خوار بى مقدار فقير ترسان و زينهار خواه توام.
― خدايا بر محمد و آلش رحمت فرست، و مرا از ياد عطاياى خود دچار فراموشى مكن. و از احسانت در آنچه بخشيده يى غافل مساز. و از اجابت دعايم، اگر چه به تاخير افتد نوميدم منماى. در خوشى باشم يا در ناخوشى، در سختى يا در رفاه، در سلامت يا بلا، در شدت حاجت يا در آغوش نعمت، در توانگرى يا درويشى، در فقر يا در غنى.
― خدايا بر محمد و آلش رحمت فرست، و مرا، در همه ى حال به ثناء و مدح و سپاس خود مشغول دار، تا به بهره اى كه از دنيا به من داده اى خوشحال نشوم و بر آنچه مرا از آن بازداشته اى، غمگين نگردم. و دل مرا به خلعت تقوى بپوشان، و بدنم را در آنچه از من مقبول تو است بگمار، و نفس مرا به طاعت خود از انديشه ها و خاطراتى كه بر من وارد مى شود بازدار، تا چيزى را كه تو دشمن دارى، دوست نگيرم. و آنچه را كه موجب خشنودى تو است، دشمن ندارم.
― خدايا بر محمد و آلش رحمت فرست. و در سراسر ايام زندگيم دلم را براى محبت خود فارغ و به ياد خويش مشغول ساز. و به ترس و هراس خود از درافتادن به پرتگاه هوى نگاهدار، و به رغبت به سوى خود نيرومند كن، و به فرمانبرداريت متمايل نماى. و آن را در خوشايندترين راهها، در نظر خودت روان كن، و به رغبت در رحمتهاى خود رام ساز.
― و تقوايت را از دنيا توشه ام گردان، و سفر مرا به جانب رحمتت و ورود مرا به سرمنزل خشنوديت، قرار ده، و مسكنم را در بهشت خود مقرر دار، و مرا نيرويى بخش كه به وسيله ى آن همه ى بار رضاى تو را بر دوش كشم، و فرارم را به سوى تو و رغبتم را در آنچه نزد تو است، قرار ده، و دلم را در جامه ى رميدگى از اشرار خلق خود بپوشان، و الفت و انس با خود و دوستان و اهل طاعتت را به من ارزانى دار.
― و از فاجرى و كافرى منتى بر من قرار مده. و براى آنان درباره ى من نعمتى و مرا به سوى ايشان حاجتى مگذار. بلكه آسايش دل و آرامش جان و بى نيازى كفايت كار مرا به عهده ى لطف خود و گزيدگان خلق خودت قرار ده.
― خدايا بر محمد و آلش رحمت فرست، و مرا با ايشان همنشين و يار ساز، و به شوق به سوى تو به انجام آنچه دوست دارى و بپسندى بر من منت بگذار. زيرا تو بر هر چيز قدرت بى پايان دارى، و اين كار براى تو آسان است.
...........................
