صحیفه سجادیه - دعای شماره ۳۲ - فراز ۷

ضَلَّتْ فِيكَ الصِّفَاتُ، وَ تَفَسَّخَتْ دُونَكَ النُّعُوتُ، وَ حَارَتْ فِي كِبْرِيَائِكَ لَطَائِفُ الْأَوْهَامِ.

اوصاف درباره‏ ى تو گمراه شده، و صفتها نزد تو از هم گسیخته، و اندیشه ‏هاى باریک در بزرگواریت سرگردان گشته ‏اند (صفات به آنچه لائق و سزاوار مراتب کمال او است راه نیافته، زیرا راه یافتن به آن وابسته ‏ى به تعقل و درک آنها است و آن ممکن نیست).