از دعاهاى آن حضرت است در حالى كه به خداوند پناه مى برد
o خدايا، من از همه دل بريده و خالصانه به تو دل بسته ام.
o و با همه وجود به تو روى آورده ام.
o و از هر كه نيازمند عطاى توست روى گردانده ام.
o و درخواست خود را از هر كه بى نياز از فضل تو نيست بازگردانده ام.
o و ديدم كه حاجت خواستن نيازمند از نيازمند ديگر دليل سبك رأيى و گمراهى عقل اوست.
o اى خدا، چه بسيار مردمى ديدم كه از غير تو عزت خواستند و خوار شدند، و از غير تو دارايى جستند و تهيدست گشتند، و در پى مقام بلند برآمدند و پست شدند.
o پس شخص دورانديش با ديدن امثال اينان (از عيب توجه به غير خدا) سالم ماند، عبرت گرفتنش سبب توفيق او گشت، و انتخاب درست او وى را به راه صواب رهنمون گرديد.
o پس تو- اى مولاى من- به جاى هر كس ديگر كه از او خواهش شود جايگاه خواهش منى، و به جاى هر كس ديگر كه از او طلب كنند برآورنده حاجت منى.
o تويى مخصوص به دعاى من پيش از آن كه كسى را بخوانم، احدى در اميد من شريك تو نيست، و هيچ كس در دعاى من همراه تو نباشد، و نداى من كسى را در كنار تو رديف نمى سازد.
o خداى من! يگانگى و عدم تركب ذات، و تسلط قدرت بى نياز، و فضيلت توان و نيرو، و درجه والايى و بلند پايگى از آن توست.
o و غير تو در طول عمرش نيازمند رحمت، در كارش مغلوب، در امورش مقهور، حالاتش گوناگون، و صفاتش دگرگون است.
o پس تو از داشتن همانند و همتا برتر، و از داشتن همسان و همگون والاترى، پس پاك و منزهى و خدايى جز تو نيست.
...........................
