از دعاهاى آن حضرت است در اعتراف به گناه و درخواست توبه و بازگشت به سوى خداى متعال
o خدايا، سه خصلت مرا از درخواست از تو بازمى دارد، و يك خصلت مرا بر آن وامى دارد.
o مرا بازمى دارد فرمانى كه صادر كردى و در انجام آن درنگ نمودم، و نهيى كه از آن بازداشتى و به انجام آن شتاب ورزيدم، و نعمتى كه به من ارزانى داشتى و در شكر آن كوتاهى كردم.
o و مرا به سوى درخواست از تو سوق مى دهد فضل و عنايتت به كسى كه به سوى تو روى آورده، و با گمان خوشش به درگاه تو آمده، زيرا همه نيكى هايت فضل و بخشش است (نه استحقاق ما)، و همه نعمت هايت ابتدايى است (نه حقى لازم ما).
o پس اينك منم- اى خداى من- كه به درگاه عزتت چون فرمانبردار ذليل ايستاده ايم، و با شرمندگى ام بسان تنگدست عيالمند از تو درخواست كننده ام.
o اعتراف دارم كه در وقت احسانت جز با خوددارى از نافرمانيت فرمانى دگر نبرده ام، و در هيچ حالى از من و بخشش تو خالى نبوده ام.
o پس اى خداى من، آيا اقرارم به درگاه تو به كارهاى بدى كه كرده ام سودم مى دهد؟ و آيا اعترافم به نزد تو به كارهاى زشتى كه مرتكب شده ام مرا از عذابت مى رهاند؟ يا در اين جايگاه، خشم خود را برايم واجب ساخته اى؟ يا به هنگام دعايم دشمنى ات گريبانگير من است؟
o منزهى تو، از تو نوميد نمى گردم در حالى كه در توبه به سوى خودت را به رويم گشوده اى، بلكه سخن مى گويم مانند بنده ذليلى كمه به خود ستم كرده و حرمت پروردگارش را سبك شمرده.
o بنده اى كه گناهانش بزرگ و انباشته شده، و روزگارانش به او پشت كرده و از او برگشته، و همين كه ديد زمان عمل سپرى شده، و پايان عمر به سر آمده، و يقين كرد كه چاره اى از تو ندارد، و راه گريزى از تو برايش نيست، با توبه و انابه به ديدار تو آمده، و خالصانه به درگاهت توبه نموده، پس با دلى پاك و پاكيزه به پيشگاهت ايستاده، و با صدايى بريده و آهسته تو را خوانده.
o در حالى كه سر به زير افكنده و خم شده، و سر فروافكنده و گردن كج نموده، ترس پاهايش را به لرزه آورده، و سيل اشك گونه هايش را در خود غرق نموده، تو را چنين مى خواند: اى مهربان ترين مهربانان، و اى مهربان ترين كسى كه مهرجويان همواره به درگاه او روند، و اى دلسوزترين كسى كه آمرزش خواهان دور او گردند، و اى كه بخشايشت از انتقامت بيشتر است، و اى كه خشنوديت از خشمت فراوان تر است.
o و اى كه با گذشت نيكو ستايش آفريدگانت را برانگيخته اى، و اى كه بندگانت را به قبول انابه و زارى عادت داده اى، و اى كه گناه و تباهى بندگان را با توبه اصلاح نموده اى، و اى كه به كار اندكشان خشنودى، و اى كه عمل كم شان را پاداش بسيار داده اى، و اى كه اجابت دعايشان را ضمانت نموده اى، و اى كه از روى تفضل آنان را از سوى خود وعده پاداش نيك داده اى.
o من گنهكارترين گنهكاران نيستم كه آنان را آمرزيده اى، و من ستمكارترين توبه كنندگان نيستم كه به آنان لطف و عنايت نموده اى.
o در اين جايگاه خود به سويت توبه مى كنم توبه كسى كه از آنچه از او سرزده پشيمان، و از آنچه بر سر او گرد آمده ترسان، و از آنچه در آن افتاده واقعا شرمگين است.
o مى داند كه چشم پوشى از گناه بزرگ بر تو گران نيست، و گذشت از گناه سترگ بر تو دشوار نيست، و چشم پوشى از جنايات بى اندازه بر تو سخت نيست، و محبوب ترين بندگانت نزد تو كسى است كه بر تو گردن فرازى نكرده، و از اصرار بر گناه دورى گزيده، و پايبند آمرزش خواهى است.
o و من به درگاه تو بيزارى مى جويم از اين كه گردن فرازى كنم، و به تو پناه مى آورم از اين كه اصرار بر گناه ورزم، و از تو آمرزش مى طلبم نسبت به آنچه در آن كوتاهى كرده ام، و از تو يارى مى جويم بر آنچه از انجامش ناتوانم.
o خدايا، بر محمد و آل او درود فرست، و حقوق واجبى را كه بر من دارى به من ببخش، و از كيفرهايى كه از سوى تو سزاوار آنم معافم بدار، و از آنچه بدكاران از آن ترسانند پناهم ده، كه تو سزاوار بخشايش، و مايه اميد به آمرزش، و معروف به گذشت هستى، جايى براى برآورده شدن حاجتم جز تو نيست، و براى گناهم آمرزنده اى جز تو نباشد، حاشا كه غير اين باشد.
o و بر خودم جز از تو نمى ترسم، كه تو شايسته ترسيدن و سزاوار آمرزيدنى، بر محمد و آل او درود فرست، و حاجتم را روا كن، و خواسته ام را برآور، و گناهم را بيامرز، و از ترسم ايمن ساز، كه تو بر هر چيزى توانايى، و آن خواسته ها بر تو آسان است، اجابت كن اى پروردگار جهانيان.
...........................
