از دعاهاى امام عليه السلام است براى خود پس از بجا آوردن نماز شب درباره ى اقرار به گناه
̶ بار خدايا اى داراى ملك هميشگى و جاودانى،
̶ و اى داراى سلطنت و توانائى كه بى لشكرها و پشتيبانيها خود به تنهائى توانا است،
̶ و اى داراى عزت و چيرگى و رفعت و بزرگوارى كه با گردش روزگارها و سپرى شدن سالها و گذشتن زمانها و روزها باقى و پاينده است،
̶ سلطنت تو چنان غالب است كه حد و مرزى براى آن به اول بودن و پايانى براى آن به آخر بودن نمى باشد،
̶ و ملك تو چنان بلند پايه است كه همه چيز پيش از رسيدن به پايان آن (كه پايانى براى آن نيست) فرومانده،
̶ و منتهاى وصف وصف كنندگان به پائين ترين مرتبه اى از رفعت و بزرگوارى كه به خود اختصاص داده اى نمى رسد
̶ اوصاف درباره ى تو گمراه شد، و صفتها نزد تو از هم گسيخته،
̶ و انديشه هاى باريك در بزرگواريت سرگردان گشته اند، همچنين (با آن اوصاف) توئى خدائى كه در اوليت (ازلى بودن) خود اولى، و بنابراين تو هميشه اى كه جاودانى،
̶ و من بنده اى هستم كه كردارش اندك و آرزويش بزرگ است، وسائل پيوندها (طاعتها بر اثر نافرمانى) از دست من بيرون رفته جز آنچه رحمت تو آن را پيوسته، و رشته هاى آرزوها از من بريده شده جز عفو و گذشت تو كه من به آن دست آويخته ام،
̶ طاعت و فرمانبرى از تو كه آن را به شمار آورم كم و معصيت و نافرمانى از تو كه به آن اقرار كنم، بسيار دارم و عفو از بنده ات بر تو هرگز دشوار نيست اگر چه بد كرده باشد پس مرا ببخش،
̶ بار خدايا دانائى تو بر كارهاى نهانى آگاه و هر پوشيده اى پيش آگاهيت آشكار است، و كارهاى اندك از نظر تو پنهان نيست، و رازهاى نهانى از تو پوشيده نمى باشد
̶ و بر من غلبه نموده و دست يافته دشمن تو (شيطان) كه براى گمراه شدنم از تو مهلت خواسته و تو او را مهلت دادى، و براى گمراه كردنم تا روز جزاء (قيامت) مهلت طلبيده و تو مهلتش دادى،
̶ پس در حاليكه از گناهان خرد هلاك كننده و از كارهاى (گناهان) بزرگ تباه سازنده به سوى تو مى گريختم (رو مى آوردم) مرا به زمين زد (و جلوگيرى نمود) تا چون به نافرمانى تو نزديك (: و گنهكار) شدم، و به بدى كردارم خشم (دورى از رحمت) تو را سزاوار گشتم، عنان حيله و فريب خود را از من برتافت، و با سخن كفر با من روبرو شد و از من بيزارى جست و پشت به من كرده برفت پس مرا در بيابان گمراهى براى خشم تو تنها گذاشت و به درگاه كيفر تو رانده شده درآورد
̶ در حاليكه نه شفيعى است كه نزد تو از من شفاعت كند و نه زينهار دهنده اى كه مرا در برابر تو ايمن گرداند، و نه جاى محكم و استوارى است مرا كه از (كيفر) تو جلوگيرى كند، و نه پناهگاهى است كه از تو به آن پناه برم،
̶ پس اين (جاى من) جاى پناه آورنده به تو و جاى اقراركننده (به گناه خويش) براى تو است، پس بايد احسان تو از من مضايقه نكند، و عفوت از من كوتاهى ننمايد، و من بى بهره ترين بندگان توبه كنندگان تو و نوميدترين گروهى كه نزد تو آيند و اميدوارند نباشم، و مرا بيامرز، زيرا تو بهترين آمرزندگانى،
̶ بار خدايا تو مرا (به كار نيك) فرمان دادى بجا نياوردم، و مرا (از كار زشت) بازداشتى من (آن را) مرتكب شدم، و انديشه ى بد خطاء و نادرستى را براى من آراست پس تقصير و كوتاهى كردم،
̶ و روزى را به روزه داشتنم گواه نمى گيرم، و از شبى به سبب شب زنده داشتنم پناه نمى طلبم، و (كار) مستحبى بر اثر بجا آوردن آن مرا ثنا نگفته نمى ستايد جز واجبات تو هر كه او را ضايع كرده و بجا نياورد هلاك شود،
̶ و من به سبب شرافت و برترى مستحبى به سوى تو توسل نمى جويم با اينكه از بسيارى از شرائط واجبات تو غافل بوده و آن را بجا نياورده ام، و از مواضع احكام تو تجاوز كرده پرده هاى نواهى تو را دريده (آنها را مرتكب شده)ام، و گناهان بزرگى را بجا آورده ام، كه سلامت داشتن (عفو) تو از رسوائيهاى آنها براى من پرده و پوششى است
̶ و اين (جاى من) جاى كسى است كه درباره ى نفس خويش از تو شرمنده گشته، و بر نفس خود خشم نموده و از تو خوشنود گرديده، پس با نفسى فروتن، و گردنى افتاده، و پشتى از گناهان گرانبار پيش تو آمده، در حاليكه ميان اميد به (عفو) تو و ترس از (عذاب) تو به پا ايستاده،
̶ و توئى سزاوار كسى كه به او اميد داشته و شايسته تر كسى كه از او بترسد و بپرهيزد، پس اى پروردگارم آنچه را اميدوارم بر من ببخش، و از آنچه مى ترسم ايمنم گردان، و سود رحمت خود را به من احسان فرما زيرا تو كريمترين كسانى هستى كه از آنها درخواست مى نمايند،
̶ بار خدايا چون (گناهان) مرا به عفو و احسان و نيكى خود در سراى نيستى (دنيا) در حضور همانندها(ى من) پوشاندى پس از رسوائيهاى سراى هستى (آخرت) در جايگاههاى حاضرين از فرشتگان ارجمند، و پيامبران گرامى و آنانكه در راه خدا كشته شده اند و نيكوكاران پناهم ده، از همسايه اى كه بديهايم را از او پنهان مى نمودم، و از خويشاوندى كه در كارهاى پنهانى خود از او شرم داشتم
̶ پروردگارا من به ايشان (همسايه و خويشاوند) در رازپوشى بر من اعتماد ننمودم، و به تو اى پروردگارم در آمرزش براى خود اعتماد نمودم و توئى سزاوارتر كسى كه به او اعتماد گردد، و بخشنده تر كسى كه به او رو آورده شود، و مهربانتر كسى كه از او مهربانى خواسته شود پس به من رحم فرما،
̶ بار خدايا و تو مرا آبى پست و خوار از صلبى (پشت پدر) كه استخوانهايش در هم رفته راههايش تنگ است به رحم تنگ (بچه دان مادر) كه آن را به پرده ها پوشانده اى پائين آوردى در حاليكه مرا از حالى به حال ديگر مى گرداندى تا اينكه به شكل كامل رساندى، و اندام را در من ثابت و پابرجا گردانيدى چنانكه در كتاب خود (قرآن) وصف فرمودى: (نخست) منى پس از آن خون بسته شده و آنگاه پاره ى گوشتى سپس استخوان آفريدى بعد از آن استخوانها را به گوشت پوشاندى سپس مرا چنانكه خواستى آفريده ى ديگرى بيافريدى،
̶ تا چون به روزى تو نيازمند شدم، و از فريادرسى احسان تو بى نياز نبودم، از زيادى خوردنى و آشاميدنى كنيزت (مادرم) كه مرا در اندرون او جاى دادى و در ته بچه دانش سپردى خوراك برايم قرار دادى،
̶ و اگر مرا اى پروردگارم در آن احوال به توانائى خود وامى گذاشتى، و به نيرويم ناچار مى گرداندى هر آينه قدرت از من بركنار، و توانائى و نيرو از من دور بود
̶ پس مرا به احسان خود مانند مهربان درستگارى دانا غذا و خوراك دادى، آن مهربانيها را از روى احسان تا اين پايه كه هستم درباره ى من بجا مى آورى، مهربانيت را گم نمى كنم، و نيكى احسانت در برابرم كندى نمى نمايد، و با اين مهربانيها اعتماد من استوار نيست تا براى آنچه (طاعت و بندگى) كه براى من نزد تو بهره دهنده تر است كوشش نمايم،
̶ شيطان مهار مرا در بدگمانى و سستى يقين و باور به دست گرفته است، از اين رو من از بد همسايگى او براى خود و پيروى نفسم از او گله مى كنم، و از تسلط او (بر من) به تو پناه برده حفظ و نگهدارى مى طلبم، و در برگرداندن مكر و فريب او از خويشتن به سوى تو زارى مى نمايم،
̶ و از تو درخواست مى كنم كه براى (تحصيل) روزيم راهى آسان فراهم نمائى، پس تو را است سپاس بر آنكه نعمتهاى بزرگ را آغاز نمودى و سپاس بر نيكى كردن و نعمت دادنت را الهام كرده در دل انداختى، پس بر محمد و آل او درود فرست، و روزيم را بر من آسان گردان، و اينكه مرا به اندازه اى كه مقدر نموده اى برايم قانع نمائى، و به بهره ام در آنچه (روزى) كه بهره ى من گردانيده اى خوشنودم فرمائى، و آنچه از تن و عمرم بكار رفته در راه فرمانبرداريت قرار دهى (به حساب آورى) زيرا تو بهترين روزى دهندگانى،
̶ بار خدايا من به تو پناه مى برم از آتشى كه به آن بر هر كه تو را نافرمانى كرد سخت گرفته اى، و به آن هر كه را از رضا و خوشنودى تو دورى گزيد وعده ى عذاب داده اى،
̶ و از آتشى كه روشنى آن تاريكى است و آسان (اندك) آن دردناك، و دورش نزديك است، و از آتشى كه پاره اى از آن پاره ى ديگر را مى خورد، و برخى از آن بر برخى حمله مى آورد (رويهم ميغلطد) و از آتشى كه استخوانها را مى پوساند، و به ساكنين خود آب جوش مى آشاماند، و از آتشى كه به هر كه به سوى آن زارى كند مهربانى نكند و به كسى كه از آن مهربانى طلبد رحم نمى كند، و بر سبك كردن از كسى كه برايش فروتنى نمايد و آنرا فرمانبردار شود توانا نيست، ساكنين خود را با گرمترين عذاب و كيفر دردناك و گرفتارى سخت ديدار مى كند،
̶ و به تو پناه مى برم از كژدمهاى آن كه دهنهاشان گشوده اند، و از مارهاى آن كه با نيشهاشان مى زنند، و از آشاميدن آن كه روده ها و دلهاى ساكنينش را پاره مى نمايد، و دلهاشان را مى كند و از تو راه مى جويم براى آنچه (مرا) از آن آتش دور سازد و پس گرداند،
̶ بار خدايا بر محمد و آل او درود فرست، و مرا به بسيارى رحمت و مهربانى خود از آتش پناه ده، و به نيكوئى گذشت خويش از لغزشهايم درگذر، و مرا خوار مگردان اى بهترين پناه دهنده گان،
̶ بار خدايا تو (ما را) از سختى و كار ناپسند نگاه مى دارى، و نيكى مى بخشى، و آنچه بخواهى انجام مى دهى و تو بر هر چيز توانائى،
̶ بار خدايا بر محمد و آل او درود فرست، هنگامى كه نيكان ياد شوند و بر محمد و آل او درود فرست، مدتى كه شب و روز در پى هم درآيند، درودى كه دنباله اش بريده نشود (هميشه باشد) و شماره اش بشمار درنيايد، درودى كه هوا را فرا گيرد، و زمين و آسمان را پر كند،
̶ خدا درود فرستد بر او تا كه خوشنود گردد، و خدا بر او و آل او پس از خوشنود شدن درود فرستد، درودى كه اندازه و پايانى براى آن نيست، اى مهربانترين مهربانان.
........................
