صحیفه سجادیه - دعای شماره ۴ - فراز ۱۴
صَلَاةً تَعْصِمُهُمْ بِهَا مِنْ مَعْصِيَتِكَ، وَ تَفْسَحُ لَهُمْ فِي رِيَاضِ جَنَّتِكَ، وَ تَمْنَعُهُمْ بِهَا مِنْ كَيْدِ الشَّيْطَانِ، وَ تُعِينُهُمْ بِهَا عَلَى مَا اسْتَعَانُوكَ عَلَيْهِ مِنْ بِرٍّ، وَ تَقِيهِمْ طَوَارِقَ اللَّيْلِ وَ النَّهَارِ إِلَّا طَارِقاً يَطْرُقُ بِخَيْرٍ.
چنان درودى که به سبب آن ایشان را از نافرمانى خویش نگهدارى، و در باغهاى بهشت خود براى آنها فراخى دهى، و آنان را از مکر شیطان بازدارى، و بر هر کار نیکى که از تو کمک خواستند آنها را یارى فرمائى، و آنان را از پیشامدهاى شب و روز جز پیشامدى که نیکى در آن باشد حفظ نمائى.
