از دعاهاى امام عليه السلام است هنگام پناه بردن به خداى توانا و بزرگ
̶ بار خدايا من به بريدن از ديگرى و پيوستنم به تو خود را پاك و پاكيزه نمودم،
̶ و به همه ى وجودم به تو رو آورده ام
̶ و از كسى كه به بخشش تو نيازمند است روگردانيده ام،
̶ و خواهشم را از كسيكه از احسان تو بى نياز نيست برگردانيده ام،
̶ و دانستم كه خواستن نيازمند از نيازمند از سبكى انديشه (بينائى) و گمراهى خرد او است،
̶ زيرا بسا از مردم را ديدم- اى خداى من- كه به وسيله ى جز تو عزت و بزرگى طلبيدند و خوار شدند، و از غير تو دارائى خواستند و بى چيز شدند، و قصد بلندى كردند، و پست گرديدند،
̶ پس بر اثر ديدن مانندهاى ايشان دورانديشى دورانديش درست و بجا است كه پند گرفتنش او را موفق ساخته و برگزيدنش او را به راه راست رهبرى نموده است،
̶ پس از اين رو اى مولاى من توئى در خواستگاه من نه هر كه از او درخواست مى شود، و توئى رواكننده ى حاجت و خواهشم نه هر كه از او طلب و خواهش مى شود،
̶ تو اختصاص داده شده و يگانه اى به دعاء و خواندن من پيش از هر خوانده شده اى، كسى در اميد من با تو شريك نمى شود، و در خواندنم با تو برابر نمى گردد، و دعايم كسى را با تو به يك رشته درنمى آورد
̶ اى خداى من مخصوص تو است يكتائى عدد، و براى تو است صفت قدرت كامله، و كمال توانائى و نيرومندى، و پايه ى بلندى و برترى،
̶ و هر كه جز تو در زندگانيش به رحمت نيازمند است، و بر كار خود مغلوب و زيردست است، در حالات گوناگون، و در صفات منتقل شونده است (از كودكى به پيرى و...)
̶ پس تو از داشتن مانندها و همتاها برتر، و از داشتن مانندها و همتاها بزرگترى، منزه و پاكى جز تو معبود به حقى نيست.
..........................
