از دعاهاى امام عليه السلام است هنگامى كه چيزى او را اندوهگين و گناهان نگرانش مى نمود
̶ بار خدايا اى بى نيازكننده ى آنكه تنها و ناتوان است، و اى نگهدارنده ى (بندگان) از چيز ترسناك گناهان مرا تنها نموده و يار و همراهى (كه ياريم كند) با من نيست، و از خشم تو ناتوان شده ام و نيرودهنده اى ندارم، و بر ترس ديدار تو (هنگام مرگ و روز قيامت) نزديك گشته ام و آرامش بخشى براى ترسم نباشد،
̶ و كيست مرا ايمن نمايد هنگامى كه تو مرا ترسانده اى، و كيست مرا يارى كند در حالى كه تو مرا تنها گذارده اى، و كيست مرا توانائى دهد در جايى كه تو مرا ناتوان ساخته اى،
̶ پناه نمى دهد اى خداى من، جز پروردگار پرورده شده اى را، و ايمن نمى سازد مگر غلبه كننده شكست خورده اى را، و يارى نمى كند مگر جوينده يافته شده اى را،
̶ خدايا و همه ى اينها (پناه دادن آسوده ساختن و يارى نمودن) به دست (قدرت) تست، و فرار و گريز (از سختيها) به سوى تست پس بر محمد و آل او درود فرست، و گريختنم را پناه و خواسته ام را روا ساز،
̶ بار خدايا اگر روى نيكويت را از من بگردانى (و از درگاهت برانى) يا احسان و نيكى بزرگت را از من بازدارى، يا روزيت را بر من دريغ نمائى، يا رشته ى (رحمت) خود را از من بگسلى جز تو راهى به چيزى از آرزويم نمى يابم، و به آنچه نزد تو است به كمك غير تو دسترسى ندارم، زيرا من بنده ى تو و در قبضه ى (قدرت) توام و موى پيشانى من به دست تو است،
̶ با بودن فرمان تو مرا فرمانى نيست، فرمانت درباره ى من روان و مقدراتت درباره ى من از روى عدالت است، و مرا توانائى بيرون رفتن از سلطنت تو نمى باشد و نمى توانيم از (سلطه ى) قدرت تو تجاوز كرده پا بيرون گذارم، و توانا نيستم كه دوستى تو را (به خود) متوجه گردانم و به خوشنوديت نمى رسم، و به آنچه نزد تو است (خير دنيا و آخرت) جز به طاعت و فزونى رحمتت دسترسى ندارم،
̶ بار خدايا صبح و شام كردم در حاليكه بنده ى خوار توام، و جز به كمك تو بر سود و زيان خويش توانا نيستم، درباره ى خود به آنچه گفتم گواهى مى دهم، و به ناتوانى و بيچارگى خويشتن اقرار دارم، پس به آنچه به من وعده دادى وفا كن، و آنچه عطا كرده اى كامل گردان، زيرا من بنده ى بى چيز، فروتن، ناتوان، بدحال، كوچك، خوار، نيازمند، ترسان، پناهنده ى تو هستم
̶ بار خدايا بر محمد و آل او درود فرست، و مرا به ياد كردن خود در آنچه به من عطا فرمودى فراموشكار مگردان، و به احسانت در آنچه به من بخشيده اى غافل مساز، و از روا ساختن درخواستم اگر چه به كندى پيش رود نوميدم مفرما، خوش باشم يا ناخوش، سخت يا خوشگذران، تندرست يا گرفتار، حاجتمند و بدحال يا در نعمت، فراخ روزى يا تنگ معاش، نيازمند يا بى نياز،
̶ بار خدايا بر محمد و آل او درود فرست و مرا در هر حال به ستايش و نيايش و سپاسگزاريت برگمار تا به آنچه از دنيا به من داده اى (: زن، فرزند، دارائى، و مقام و جاه و مانند آنها) خوشحال نگردم، و به آنچه مرا از آن بازداشته اى اندوهگين نشوم، پرهيزگارى از خود را به قلبم بنما، و بدنم را در آنچه از من مى پذيرى به كار دار، و مرا از هر چه به من روآورد (نيك و بد روزگار) به طاعت و بندگيت وادار تا چيزى را كه تو به غضب مى آئى دوست نداشته، و از چيزى كه (مايه ى) رضا و خوشنودى تو است خشمگين نباشم،
̶ بار خدايا بر محمد و آل او درود فرست، و دلم را براى دوستى خويش خالى ساز، و به ياد خودت مشغول گردان، و به ترس و بيم از خويشتن بلند مرتبه اش فرما و به رغبت به سوى خود توانايش فرما، و به فرمانبريت متوجه كن، و در خوشايندترين راههاى به سوى خود روانه اش فرما، و در تمام روزهاى زندگانيم آن را به خواستن آنچه نزد تو است رام نما،
̶ و تقوا و ترس از كيفر خود را از دنيا (براى سفر آخرت) توشه ام، و سفر مرا به سوى رحمتت، و ورود مرا (روز رستاخيز) در خوشنوديت و جايم را در بهشتت گردان، و مرا توانائى بخش كه با آن، همه ى خوشنودى تو را بردارم،و گريزم را به سوى خودت، و خواهشم را در آنچه نزد تو است قرار ده، و به قلبم (لباس) وحشت (و تنفر) از بدهاى خلق خويش (: گناهكاران) بپوشان، و خو گرفتن به خود و دوستانت (پيامبران و اوصياء) و پيروانت را به من ببخش،
̶ و براى گناهكار و كافر بر من منت قرار مده، و براى او نزد من نعمت، و مرا به ايشان حاجت و درخواستى مگذار، بلكه آرامش دل، و الفت جان، و بى نيازى و كارگزارى مرا به خود و به نيكان خلق خويش قرار ده
̶ بار خدايا بر محمد و آل او درود فرست، و مرا به ايشان همنشين (پيرو) و يارى كننده ى به آنان گردان، و به شوق و دلباختگى به خود، و به انجام آنچه دوست دارى و خوشنود مى گردى بر من منت گزار، زيرا تو بر هر چيز توانائى، و خواسته هاى من براى تو آسان است.
.............................
