صحیفه سجادیه - دعای شماره ۹ - فراز ۵

اللَّهُمَّ وَ إِنَّكَ مِنَ الضُّعْفِ خَلَقْتَنَا، وَ عَلَى الْوَهْنِ بَنَيْتَنَا، وَ مِنْ مَاءٍ مَهِينٍ ابْتَدَأْتَنَا، فَلَا حَوْلَ لَنَا إِلَّا بِقُوَّتِكَ، وَ لَا قُوَّةَ لَنَا إِلَّا بِعَوْنِكَ.

بار خدایا تو ما را از ناتوانى آفریدى و بر سستى بنا نهادى و از آب اندک و بى ‏ارزش آغازمان نمودى (اشاره به فرمایش خداى تعالى «س 32 ى 7( و بد اخلق الانسان من طین «ى 8( ثم جعل نسله من سلاله من ماء مهین یعنى و آفرینش انسان «آدم علیه ‏السلام» را از گل آغاز نمود، پس فرزندان او را از خلاصه ‏ى از آب اندک بى ‏ارزش «نطفه» بیافرید) پس ما را جز به توانائى تو جنبش و جز به یارى تو توانائى نیست.