صحیفه سجادیه - دعای شماره ۴۹ - فراز ۳
وَ وَسِيلَتِي إِلَيْكَ التَّوْحِيدُ، وَ ذَرِيعَتِي أَنِّي لَمْ أُشْرِكْ بِكَ شَيْئاً، وَ لَمْ أَتَّخِذْ مَعَكَ إِلَهاً، وَ قَدْ فَرَرْتُ إِلَيْكَ بِنَفْسِي، وَ إِلَيْكَ مَفَرُّ الْمُسيءِ، وَ مَفْزَعُ الْمُضَيِّعِ لِحَظِّ نَفْسِهِ الْمُلْتَجِئِ.
و دستاویزم به سویت، توحید و یگانه دانستن تو است، و وسیله ام آنست که چیزى را با تو شریک و انباز نگردانیده ام، و با حضرتت خدایی نگرفتم (اعتقاد و باور ندارم که خدائى به غیر تو باشد) و با جانم (از روى دل از عذاب و کیفرت) به سوى (رحمت) تو گریخته ام، و گریزگاه بدکار و پناهگاه کسى که بهره اش را تباه کرده و پناهنده گشته به سوى تو است.
