از دعاهاى امام عليه السلام است در پناه بردن به خدا از سختيها و بدى اخلاق و كردارهاى نكوهيده
̶ بار خدايا به تو پناه مى برم از حرص و آز (بر دنيا)، و تندى غضب و خشم، و تسلط حسد (بر ديگران)، و سستى صبر و شكيبائى (در كارها) و كمى قناعت (به داده هاى خدا) و سوء خلق و بدخوئى، و افراط (تجاوز از حد) خواهش نفس، و غلبه ى عصبيت (و جانبدارى از ناحق)
̶ و از پيروى هوس(هاى نفسانى) و مخالفت هدايت و رستگارى، و خواب غفلت و اقدام بر كارهاى با مشقت (كه باعث بيزارى شود) و اختيار باطل بر حق، و مداومت بر گناه، و كوچك شمردن معصيت و نافرمانى، و بزرگ داشتن طاعت و بندگى
̶ و از به خود نازيدن ثروتمندان، و خوار شمردن فقراء و نيازمندان، و بدرفتارى با زيردستان (زن، فرزند، خدمتگزار..) و شكر بجا نياوردن از كسى كه به ما نيكوئى و احسان نموده،
̶ و از اينكه ستمگرى را كمك كنيم، يا آنكه ستم رسيده اى را خوار گردانيم، و آنچه حق ما نيست بطلبيم، و در علم (اصول دين و فروع آن) از روى نادانى سخن بگوئيم،
̶ و پناه مى برم به تو از غش (و خيانت) با كسى را قصد كنيم، و در كردارهايمان خودپسند باشيم، و آرزوهايمان را دراز گردانيم،
̶ و پناه مى برم به تو از بدى راز نهفته ى در دل و از كوچك شمردن گناه خرد، و از اينكه شيطان بر ما دست يابد، يا روزگار ما را بدبخت گرداند، يا پادشاه بر ما ستم نمايد،
̶ و پناه مى برم به تو از اقدام بر اسراف (زياده روى كردن در زندگى) و از نيافتن روزى به اندازه ى نيازمندى
̶ و پناه مى برم به تو از شماتت و شاد شدن دشمنان، و از محتاج شدن به سوى افراد مردم همانند خود و از زندگى در سختى، و از مردن بى آنكه آماده ى آن باشم (و توشه ى سفر آخرت بردارم)
̶ و پناه مى برم به تو از بزرگترين تاسف و افسوس (در آخرت) و بزرگترين مصيبت و اندوه (در دين) و بدترين بدبختى، و از بدى بازگشت (به دوزخ) و نوميدى از پاداش (بهشت) و رسيدن كيفر (در قيامت)
̶ بار خدايا بر محمد و آل او درود فرست، و مرا و همه ى مردان و زنان با ايمان را به رحمتت (كه هر چيز را فرا گرفته) از آنچه كه گفته شد پناه ده اى مهربانترين مهربانان.
..........................
