صحیفه سجادیه - دعای شماره ۵۴ - فراز ۳

اللَّهُمَّ إِنِّي أَسْأَلُكَ سُؤَالَ مَنِ اشْتَدَّتْ فَاقَتُهُ، وَ ضَعُفَتْ قُوَّتُهُ، وَ كَثُرَتْ ذُنُوبُهُ، سُؤَالَ مَنْ لَا يَجِدُ لِفَاقَتِهِ مُغِيثاً، وَ لَا لِضَعْفِهِ مُقَوِّياً، وَ لَا لِذَنْبِهِ غَافِراً غَيْرَكَ، يَا ذَا الْجَلَالِ وَ الْإِكْرَامِ أَسْأَلُكَ عَمَلًا تُحِبُّ بِهِ مَنْ عَمِلَ بِهِ، وَ يَقِيناً تَنْفَعُ بِهِ مَنِ اسْتَيْقَنَ بِهِ حَقَّ الْيَقِينِ فِي نَفَاذِ أَمْرِكَ.

بار خدایا من از تو درخواست مى ‏نمایم درخواست کسى که نیازمندیش سخت، و توانائیش سست، و گناهانش بسیار است، درخواست کسى که براى نیازمندیش فریادرسى، و براى ناتوانیش توانائى دهنده ‏اى، و براى گناهانش آمرزنده ‏اى جز تو نمى‏ یابد، اى داراى عظمت و بزرگى و احسان و نیکى از تو درخواست مى‏کنم (توفیق) عمل و کردارى را که به سبب آن دوست دارى (مشمول رحمتت مى‏ گردانى) هر که را که آن را انجام دهد (نه عملى را که آن را دوست داشته و انجام دهنده ‏اش را دشمن، حضرت رسول- صلى الله علیه و آله- فرموده: خداوند بنده ‏اى را دوست و کردارش را دشمن و کردار را دوست و تنش را دشمن دارد) و یقین و باورى که به وسیله ‏ى آن سود (پاداش) مى ‏دهى کسى را که در جریان امر (اراده و خواست) تو حقیقت یقین (بالاترین مراتب آن که تعبیر به حق‏ الیقین مى‏شود) را به دست آورد (نه یقینى را که سودى ندارد مانند یقین و باور فرعونیان به معجزات موسى- علیه‏ السلام-، در قرآن کریم «س 27 ى 13( فرموده: فلما جاءتهم ایاتنا مبصره قالوا هذا سحر مبین «ى 14( و جحدوا به او استیقنتها انفسهم ظلما و علوا یعنى چون آیات و نشانه ‏هاى هویداى «قدرت و توانائى» ما نزد فرعونیان آمد «حضرت موسى آنها را به ایشان نشان داد» گفتند این جادوئى است آشکار، و با اینکه پیش خود آن آیات را یقین و باور داشتند «که از جانب خداست» از روى ظلم و ستم «به خویش» و سرکشى «از ایمان به موسى- علیه ‏السلام» آنها را انکار و تکذیب نمودند).