دعاى آن حضرت است به هنگام زارى به درگاه خداى عزوجل
• بار خدايا، از روى اخلاص به تو پيوسته ام.
• با همه ى وجود به تو روى آورده ام.
• از هر كس كه خود نيازمند بخشش توست روى گردانده ام.
• از كسى كه از فضلت بى نيازى نيست چيزى نخواسته ام.
• و در يافته ام كه در خواست نيازمندى از نيازمندى ديگر، جز خردى انديشه و كوتاهى خرد چيزى نمى باشد.
• چه بسيار- بار خدايا- ديده ام مردمى را كه جز از تو عزت طلبيدند و به ذلت در افتادند، جز از تو توانگرى خواستند و بينوا شدند، آهنگ بلندى كردند و به پستى گراييدند.
• پس آن دور انديش كه از سر عبرت نگريسته، و چنين كسان را ديده، در دور انديشى اش به راه خطا نرفته است، و گزينشش به راه درست رهنمون شده است.
• پس، اى سرور و مولايم! تنها در پيشگاه توست كه بايد دست طلب برداست نه پيش كسى ديگر! اين درگاه توست كه بايد از آن حاجت خواست نه درگهى ديگر!
• بار خدايا، پيش از آنكه ديگرى را خوانم، تنها تو را مى خوانم، جز به درگاهت اميد نمى بندم و جز به سويت دست دعا بر نمى دارم و همراه با تو كسى را نمى خوانم.
• تو آن خدايى كه به شمار يكتايى، توانايى و از هر نياز مبرايى، پرتوان و نيرومندى، فرا رتبه و والايى.
• هر كس جز تو در زندگى اش نيازمند ترحم است، در كارش مغلوب و مقهور است، و همواره دستخوش دگرگونى حالات و گوناگونى صفات است.
• بار خدايا، تو از داشتن همانندان و همتايان برترى، تو از گزيدن همگنان و اقران فراترى، تو پاك و منزهى و جز تو خداى نيست.
--------------------------
