• سبحانا، اين رعدها، دو فرمانبردار تو هستند كه در اجراى امر تو، پيام آوران سود يا زيانند و در اطاعت از تو بس شتابانند.
• مهربانا، از آنها بر ما زيان مرسان، و ما را اسير تنگى و سختى زندگى مساز.
• الهى، درود تو بر «محمد» و خاندان او باد.
• كريما، چنان كن كه اين ابرهاى پربار بر ما بركت آورند و زندگى ما را نيكو گردانند. زيان آنها را از ما دور كن. چنان كه ما را گرفتار رنج درد و بيمارى نكنند و آفتى در زندگى ما به بار نياورند.
• خالقا، اگر اين ابرها را به خاطر دور كردن رحمت خويش بر ما فرستاده اى، پس ما، از خشم و قهرى كه بر مشتركين روامى دارى، به خودت پناه مى بريم و به درگاهت با حالت زار طلب عفو و اغماض مى كنيم. پس تو خشم خويش را بر كافران و مشركان بازگردان، و ما را از عذاب ايمن دار.
• رحمانا، چهره خشك خاك را به بركت آبى سيراب ساز و تر و تازه گردان و وسوسه كينه آميز دلهاى ما را نابود ساز و چنان كن كه از انديشه به ديگرى غافل، و به نيايش و شكر تو مشغول شويم. چنان كن كه هرگز ميان ما و احسان ناگسستنى تو، جدائى نيفتد، زيرا آنكه بى نياز شود كه از تو سرشار شود، و سلامت آن كسى يابد كه تو او را در پناه خويش بگيرى.
• چون غير تو هيچ بلاگردان، و به جز تو هيچ سلامت بخشى نيست. آنرا كه تو مغلوب سازى، هيچكس پيروزش نكند، چون بهر كه خواهى آن دهى كه تو مى خواهى. و به هر كس اراده كنى، آن بخشى كه تو مى دانى.
• پس، حمد و ثنا تو را سزاست كه ما را از درد و بلا ايمن مى دارى، و شكر و سپاس تنها تراست كه نعمت بسيار بر ما مى بخشى. چنان حمد و ثنا و شكر و سپاس تو گويم كه هيچ ثنا و سپاسى با آن برابرى نكند. حمد و شكرى كه زمين و آسمان تو را لبريز از دعا كند.
• معبودا، تنها توئى كه نعمت بسيار دهى و بس احسانگر و بى مثالى. توئى كه شكر ناچيز ما را مى پذيرى و پاداش اين سپاس مى دهى، و نيكوتر از تو نكوگرى نيست، و بيش از تو هيچ كس چنين كريمانه احسان نكند، و جز تو اى خداى بزرگ، هيچ معبودى نباشد. همه رو به سوى تو آوريم جز سوى تو ما را هيچ راهى نيست.
----------------------------
