از دعاهاى اوست در طلب سرانجام نيك
«1» يا من ذِكْرُهُ شَرَفٌ لِلذَّاكِرِينَ ، و يا من شُكْرُهُ فَوْزٌ لِلشَّاكِرِينَ ، و يا من طَاعَتُهُ نَجَاةٌ لِلْمُطِيعِينَ . صَلِّ عَلَى مُحَمَّدٍ و آلِهِ ، و اشْغَلْ قُلُوبَنَا بِذِكْرِكَ عَنْ كُلِّ ذِكْرٍ ، و أَلْسِنَتَنَا بِشُكْرِكَ عَنْ كُلِّ شُكْرٍ ، و جَوَارِحَنَا بِطَاعَتِكَ عَنْ كُلِّ طَاعَةٍ . «2» فَإِنْ قَدَّرْتَ لَنَا فَرَاغاً من شُغْلٍ فَاجْعَلْهُ فَرَاغَ سَلَامَةٍ لا تُدْرِكُنَا فِيهِ تَبِعَةٌ ، و لا تَلْحَقُنَا فِيهِ سَأْمَةٌ ، حَتَّى يَنْصَرِفَ عَنَّا كُتَّابُ السَّيِّئَاتِ بِصَحِيفَةٍ خَالِيَةٍ من ذِكْرِ سَيِّئَاتِنَا ، و يَتَوَلَّى كُتَّابُ الْحَسَنَاتِ عَنَّا مُسْرُوريِنَ بِمَا کَتَبُوا من حَسَنَاتِنَا «3» و إِذَا انْقَضَتْ أَيَّامُ حَيَاتِنَا ، و تَصَرَّمَتْ مُدَدُ أَعْمَارِنَا ، و اسْتَحْضَرَتْنَا دَعْوَتُكَ الَّتِي لا بد مِنْهَا و من إِجَابَتِهَا ، فَصَلِّ عَلَى مُحَمَّدٍ و آلِهِ ، و اجْعَلْ خِتَامَ ما تُحْصِي عَلَيْنَا كَتَبَةُ أَعْمَالِنَا تَوْبَةً مَقْبُولَةً لا تُوقِفُنَا بَعْدَهَا عَلَى ذَنْبٍ اجْتَرَحْنَاهُ ، و لا مَعْصِيَةٍ اقْتَرَفْنَاهَا . «4» و لا تَكْشِفْ عَنَّا سِتْراً سَتَرْتَهُ عَلَى رُؤُوسِ الْأَشْهَادِ ، يَوْمَ تَبْلُو أَخْبَارَ عِبَادِکَ . «5» إِنَّكَ رَحِيمٌ بِمَنْ دَعَاكَ ، و مُسْتَجِيبٌ لِمَنْ نَادَاكَ
1. اى كسى كه ياد او مايه ى بزرگى و شرف يادكنندگان است، و اى كسى كه سپاسگزارى او موجب كاميابى سپاسگزاران است، و اى كسى كه طاعتش باعث رهايى و آزادى پيروان است، بر محمد و دودمانش درود فرست، و دلهاى ما را از هر يادى جز ياد خود، و زبان ما را از هر شكرى جز شكر خود، و جوارح و اعضاى ما را از هر طاعتى جز طاعت خود، وا بدار!
2. پس اگر براى ما فراغت بالى را تقدير كرده اى، چنانش كن كه به سلامت بگذرد، و بالى نياورد و ملالى به ما نرساند، تا نويسندگان بديها با نامه ى تهى از گناه، از نزد ما بازگردند، و نويسندگان نيكى ها به سبب كارهاى نيكى كه از ما نوشته اند، با شادى و سرور به سوى تو بازآيند.
3. و روزهاى زندگى سپرى گردد و رشته ى عمر بگسلد و فراخوان تو (مرگ) كه تحقق و اجابت آن حتمى است، ما را به خويش خواند! (پروردگارا!) پس بر محمد و دودمانش درود فرست و پايان آنچه را كه نويسندگان عمل از ما ثبت كرده اند، توبه ى پذيرفته شده قرار ده؛ توبه اى كه پس از آن، ما را براى گناهانى كه مرتکب شده ايم و معصيتى كه از ما سر زده است، سرزنش نكنى.
4. و روزى كه در حضور گواهان عمل، اسرار بندگان را فاش و راز نهانشان را آشكار، و پرونده ى اعمالشان را مى آزمايى، از ما پرده برنگيرى.
5. چرا كه توبه كسى كه تو را بخواند، مهربانى، و بر كسى كه ندا در دهد و از تو بخواهد، اجابت كننده اى.
...........................
