صحیفه سجادیه - دعای شماره ۴۲ - فراز ۳
وَ جَعَلْتَهُ نُوراً نَهْتَدِي مِنْ ظُلَمِ الضَّلَالَةِ وَ الْجَهَالَةِ بِاتِّبَاعِهِ، وَ شِفَاءً لِمَنْ أَنْصَتَ بِفَهَمِ التَّصْدِيقِ إِلَى اسْتَِماعِهِ، وَ مِيزَانَ قِسْطٍ لَا يَحِيفُ عَنِ الْحَقِّ لِسَانُهُ، وَ نُورَ هُدًى لَا يَطْفَأُ عَنِ الشَّاهِدِينَ بُرْهَانُهُ، وَ عَلَمَ نَجَاةٍ لَا يَضِلُّ مَنْ أَمَّ قَصْدَ سُنَّتِهِ، وَ لا تَنَالُ أَيْدِي الْهَلَكَاتِ مَنْ تَعَلَّقَ بِعُرْوَةِ عِصْمَتِهِ.
و آن را نور روشنائى گردانیدى که ما به پیروى از آن از تاریکی هاى گمراهى (شرک، کفر، شک و نفاق) و نادانى (معاصى و شبهات) راه مى یابیم، و شفاء و بهبودى (بیماری ها مانند نادانى به حق و نگرویدن به خدا و رسول و دوروئى) براى کسى که فهمیدن آن را از روى تصدیق و باور نمودن (نه از روى تکذیب و انکار) خواسته، و براى شنیدنش خاموش گشته، و ترازوى عدل که زبان هاش (آنچه میان شاهین ترازو است) از حق و درستى بر نمى گردد، و نور هدایت و راهنمائى که حجت و دلیل آن از گواهان (براى خدا به توحید و یگانگى او و براى انبیاء به تصدیق آنها) خاموش نمى شود (زیرا قرآن بزرگترین برهان و دلیل ایشان است بر آن) و نشانه ى نجات و رهائى (از بدبختی ها) که هر کس قصد طریقه و روش آن کند گمراه نمى گردد، و به هر که خود را به دستاویز عصمت و نگهدارى آن بیاویزد مهالک و تباهی ها (بدبختیها و گرفتاریهاى دنیا و آخرت) دست نیابد.
