از دعاهاى اوست در شوق به آمرزش خواهى از خداى- جل جلاله-
«1» اللَّهُمَّ صَلِّ عَلَى مُحَمَّدٍ و آلِهِ ، و صَيِّرْنَا إِلَى مَحْبُوبِكَ من التَّوْبَةِ ، و أَزِلْنَا عَنْ مَكْرُوهِكَ من الْإِصْرَارِ «2» اللَّهُمَّ و مَتَى وَقَفْنَا بَيْنَ نَقْصَيْنِ فِي دِينٍ أَوْ دُنْيَا ، فَأَوْقِعِ النَّقْصَ بِأَسْرَعِهِمَا فَنَاءً ، و اجْعَلِ التَّوْبَةَ فِي أَطْوَلِهِمَا بَقَاءً «3» و إِذَا هَمَمْنَا بِهَمَّيْنِ يُرْضِيكَ أَحَدُهُمَا عَنَّا ، و يُسْخِطُكَ الآْخَرُ عَلَيْنَا ، فَمِلْ بِنَا إِلَى ما يُرْضِيكَ عَنَّا ، و أَوْهِنْ قُوَّتَنَا عَمَّا يُسْخِطُكَ عَلَيْنَا «4» و لا تُخَلِّ فِي ذَلِكَ بَيْنَ نُفُوسِنَا و اخْتِيَارِهَا ، فَإِنَّهَا مُخْتَارَةٌ لِلْبَاطِلِ إِلَّا ما وَفَّقْتَ ، أَمَّارَةٌ بِالسُّوءِ إِلَّا ما رَحِمْتَ «5» اللَّهُمَّ و إِنَّكَ من الضُّعْفِ خَلَقْتَنَا ، و عَلَى الْوَهْنِ بَنَيْتَنَا ، و من مَاءٍ مَهِينٍ ابْتَدَأْتَنَا ، فَلَا حَوْلَ لَنَا إِلَّا بِقُوَّتِكَ ، و لا قُوَّةَ لَنَا إِلَّا بِعَوْنِكَ «6» فَأَيِّدْنَا بِتَوْفِيقِكَ ، و سَدِّدْنَا بِتَسْدِيدِكَ ، و أَعْمِ أَبْصَارَ قُلُوبِنَا عَمَّا خَالَفَ مَحَبَّتَكَ ، و لا تَجْعَلْ لِشَيْ ءٍ من جَوَارِحِنَا نُفُوذاً فِي مَعْصِيَتِكَ «7» اللَّهُمَّ فَصَلِّ عَلَى مُحَمَّدٍ و آلِهِ ، و اجْعَلْ هَمَسَاتِ قُلُوبِنَا ، و حَرَكَاتِ أَعْضَائِنَا و لَمحَاتِ أَعْيُنِنَا ، و لَهَجَاتِ أَلْسِنَتِنَا فِي مُوجِبَاتِ ثَوَابِكَ حَتَّى لا تَفُوتَنَا حَسَنَةٌ نَسْتَحِقُّ بِهَا جَزَاءَكَ ، و لا تَبْقَى لَنَا سَيِّئةٌ نَسْتَوْجِبُ بِهَا عِقَابَکَ
1. خدايا! بر محمد و دودمانش درود فرست، و ما را به سر منزل توبه اى كه مى پسندى، برسان، و از اصرار و پاى فشردن بر آنچه كه نمى پسندى، دور گردان!
2. بارخدايا! هرگاه كه به ناچار، از تحمل دو خسارت و دو نقص، يكى در امر دين و ديگرى در امر دنيا باشيم، آن را برگزين كه زودگذر و متوجه دنياى ماست، و آمرزشت را در آن قرار ده كه جاودانه و ماندنى است.
3. و چون آهنگ دو كار نموديم كه در يكى رضا و خرسندى توست و در ديگرى خشم و سخط تو، پس رغبت و تمايل ما را متوجه كارى كن كه رضاى تو در آن است، و از توان ما در انجام دادن كارى كه خشم تو را برمى انگيزد، بكاه.
4. ما را بر سر اين دو راهى به خودمان وامگذار؛ چرا كه نفس آدمى، جز در آن جا كه توفيقش دهى، گزيننده ى باطل و نارواست، و جز در آن مورد كه بر او رحم آورى، فرمان دهنده ى به زشتى هاست.
5. خدايا! تو ما را از ضعف و ناتوانى آفريدى و بر سستى بنياد نهادى، و آفرينش ما را از آبى پست و بى مقدار، آغاز كردى. بنابراين، هر جنبش و حركتى كه در ماست، جز به نيروى تو، و هر نيرويى، جز به يارى تو نيست.
6. پس به توفيق خود، ما را يارى كن و به راهنمايى خويش به راه راست هدايت فرما، و چشم دل ما را از آنچه نمى پسندى، بربند، و هيچ يك از اندامها و عضوهاى ما را در نافرمانى ات قرار مده!
7. بارالها! بر محمد و دودمانش درود فرست، و نهان و نجواى دل و حركت عضوها و نگاه هاى پنهانى چشم و سخنانى كه بر زبان ما جارى مى گردد، در امورى قرار ده كه زمينه ساز پاداش تو باشند، تا كارهاى نيكى كه موجب پاداش توست، از دست ندهيم، و گناهى كه موجب كيفر و عقاب تو مى شود، از ما باقى نماند.
.........................
