و از دعاهاى‌آن حضرت (ع) است هرگاه بيمار مى شد يا اندوه و بليه ى بدو رو مى آورد.
― خداوندا سپاس تو را بر آن تندرستى كه هميشه از آن برخوردار بودم، سپاس تو را بر اين بيمارى كه در تن من پديد آوردى
― و نمى دانم كدام يك از اين دو حال به شكرگزارى سزاوارتر است و كدام يك از اين دو هنگام به سپاس اوليتر؟
― آيا هنگام تندرستى كه روزيهاى پاكيزه ى خود را بر من گوارا ساخته بودى و مرا در طلب رضايت و فضل خود چالاك گردانيده و براى اداى طاعاتى كه توفيق دادى مرا نيرو بخشيده اى
― يا هنگام بيمارى كه مرا از آلودگيها پاك كردى و تحفه ها فرستادى تا بار پشت مرا از گناهان سبك گردانى و از چرك معصيت كه بدان آلوده ام پاك سازى و متوجه كردى مرا كه قدر نعمت پيشين را بدانم، و به ياد من آوردى كه به توبه زنگ گناه را از خويشتن بزدايم
― و در اين ميان نويسندگان بر من چندان عمل صالح نوشتند كه در انديشه ى هيچ دل نگنجد و هيچ زبان ياراى برشمردن آن را ندارد و هيچ يك از اندامهاى من رنجى براى آن عمل نكشيده بلكه محض فضل و احسان تست
― خدايا پس درود بر محمد و آل او فرست و آنچه را براى من پسنديده ى محبوب من گردان و تحمل آنچه فرود آورده اى بر من آسان ساز و از پليديهاى اعمال گذشته ام پاك كن و شر كارهاى پيش را از من دور گردان و كام مرا از عافيت شيرين كن و سردى تندرستى را به من بچشان و چنان كن كه از اين بيمارى سوى عفو تو راه يابم و از اين فرسودگى به آمرزش تو نائل شوم و از اين اندوه به شادى از جانب تو رسم و از اين سختى كه بهبود يابم به گشايش از طرف تو كامياب گردم
― كه تو بى استحقاق احسان مى كنى و بى دريغ نعمت مى بخشى توئى بخشنده ى كريم و صاحب بزرگى و تعظيم.
...................................
