صحیفه سجادیه - دعای شماره ۶ - فراز ۱۵

اللَّهُمَّ يَسِّرْ عَلَى الْكِرَامِ الْكَاتِبِينَ مَؤُونَتَنَا، وَ امْلَأْ لَنَا مِنْ حَسَنَاتِنَا صَحَائِفَنَا، وَ لَا تُخْزِنَا عِنْدَهُمْ بِسُوءِ أَعْمَالِنَا.

بار خدایا زحمت و رنج ما را بر نویسندگان گرامى (فرشتگانى که اعمال را مى‏نویسند) آسان گردان، و نامه‏ هاى (اعمال) ما را از حسنات و نیکیهاى ما پر ساز، و ما را نزد آنان به بدى کردارهاى خود رسوا مکن (در قرآن کریم «س 81 ى 10( فرماید: و اذا الصحف نشرت یعنى و هنگامى که نامه ‏ها «ى اعمال که فرشتگان نوشته ‏اند» گشوده شود، عبدالله ابن موسى ابن جعفر علیه ‏السلام گفته: از پدرم پرسیدم آیا هرگاه بنده اراده کند که گناه یا کار نیکى بجا آورد دو فرشته «که بر اعمال او گماشته شده‏ اند» علم به آن دارند؟ فرمود: آیا بوى پلید و بوى پاکیزه یکسان است؟ گفتم نه، فرمود: بنده هرگاه اراده‏ ى نیکو نماید نفس او با بوى پاکیزه بیرون شود، پس فرشته ‏ى سمت راست به فرشته‏ ى سمت چپ مى‏گوید: درنگ کن که اراده‏ ى نیکو نموده، و چون آن را بجا آورد زبانش قلم و آب دهانش سیاهى «مرکب» گردد و آن فرشته آن حسنه را براى او مى‏نویسد، و هرگاه اراده ‏ى گناه کند نفس او با بوى پلید بیرون آید، پس فرشته سمت چپ به فرشته ‏ى سمت راست مى‏گوید: درنگ کن که اراده ‏ى بدى نموده، و چون آن را بجا آورد زبانش قلم و آب دهانش سیاهى شود و آن فرشته آن را براى او ثبت نماید ).