عفو خدا

صحیفه سجادیه - دعای شماره ۱۰ - فراز ۲

فَسَهِّلْ لَنَا عَفْوَكَ بِمَنِّكَ، وَ أَجِرْنَا مِنْ عَذَابِكَ بِتَجَاوُزِكَ، فَإِنَّهُ لَا طَاقَةَ لَنَا بِعَدْلِكَ، وَ لَا نَجَاةَ لِأَحَدٍ مِنَّا دُونَ عَفْوِكَ.

پس به نعمت (بى‏ پایان) خود بخششت را بر ما آسان فرما (بى رسیدگى به حساب ما انعام کن) و به گذشتت (از گناهان) ما را از کیفرت رهائى ده، زیرا (در بازپرسى از کردار و گفتار) ما را توانائى دادگرى تو نیست، و بى‏عفو و بخششت هیچ یک از ما را رهائى (از عذاب) نه.

آن‏چه خدا بر بنده وارد نموده است

صحیفه سجادیه - دعای شماره ۱۵ - فراز ۶

اللَّهُمَّ فَصَلِّ عَلَى مُحَمَّدٍ وَ آلِهِ، وَ حَبِّبْ إِلَيَّ مَا رَضِيتَ لِي، وَ يَسِّرْ لِي مَا أَحْلَلْتَ بِي، وَ طَهِّرْنِي مِنْ دَنَسِ مَا أَسْلَفْتُ، وَ امْحُ عَنِّي شَرَّ مَا قَدَّمْتُ، وَ أَوْجِدْنِي حَلَاوَةَ الْعَافِيَةِ، وَ أَذِقْنِي بَرْدَ السَّلَامَةِ، وَ اجْعَلْ مَخْرَجِي عَنْ عِلَّتِي إِلَى عَفْوِكَ، وَ مُتَحَوَّلِي عَنْ صَرْعَتِي إِلَى تَجَاوُزِكَ، وَ خَلَاصِي مِنْ كَرْبِي إِلَى رَوْحِكَ، وَ سَلَامَتِي مِنْ هَذِهِ الشِّدَّةِ إِلَى فَرَجِكَ.

بار خدایا بر محمد و آل او درود فرست، و آنچه برایم پسندیده‏ اى (بیمارى یا اندوه و گرفتارى) را محبوب من گردان، و آنچه که بر من فرود آورده‏اى برایم آسان فرما، و مرا (در برابر این گرفتارى) از چرکى کردارهاى پیش از اینم پاک کن، و اعمال بد پیش از اینم را نابود ساز، و شیرینى تندرستى را برایم پدید آور، و گوارائى سلامتى را به من بچشان، و بیرون شدن از بیماریم را به عفو و بخششت و بازگشت از درافتادنم را بگذشتت و رهائى از اندوهم را به رحمتت و تندرستى‏ام از این سختى را به گشایشت قرار ده.

راه‏هاى رسیدن به خشنودى خدا

صحیفه سجادیه - دعای شماره ۲۰ - فراز ۲۸

اللَّهُمَّ اخْتِمْ بِعَفْوِكَ أَجَلِي، وَ حَقِّقْ فِي رَجَاءِ رَحْمَتِكَ أَمَلِي، وَ سَهِّلْ إِلَى بُلُوغِ رِضَاكَ سُبُلِي، وَ حَسِّنْ فِي جَمِيعِ أَحْوَالِي عَمَلِي.

بار خدایا به سر رسیدن عمرم را با گذشت خود به پایان رسان، و آرزویم را در امید به رحمت خویش پابرجا نما، و راه هایم را براى رسیدن به خشنودیت آسان فرما (توفیق عطا کن تا به طاعات تو بى‏رنج قیام نمایم) و کردارم را در هر حال (تندرستى، بیمارى، خشنودى، اندوه ناکى، بردبارى، خشم و مانند آنها) نیکو گردان.

راه به دست آوردن روزى

صحیفه سجادیه - دعای شماره ۳۲ - فراز ۲۸

وَ أَسْأَلُكَ فِي أَنْ تُسَهِّلَ إِلَى رِزْقِي سَبِيلًا، فَلَكَ الْحَمْدُ عَلَى ابْتِدَائِكَ بِالنِّعَمِ الْجِسَامِ، وَ إِلْهَامِكَ الشُّكْرَ عَلَى الْإِحْسَانِ وَ الْإِنْعَامِ، فَصَلِّ عَلَى مُحَمَّدٍ وَ آلِهِ، وَ سَهِّلْ عَلَيَّ رِزْقِي، وَ أَنْ تُقَنِّعَنِي بِتَقْدِيرِكَ لِي، وَ أَنْ تُرْضِيَنِي بِحِصَّتِي فِيما قَسَمْتَ لِي، وَ أَنْ تَجْعَلَ مَا ذَهَبَ مِنْ جِسْمِي وَ عُمْرِي فِي سَبِيلِ طَاعَتِكَ، إِنَّكَ خَيْرُ الرَّازِقِينَ.

و از تو درخواست مى‏کنم که براى (به دست آوردن) روزیم راهى آسان فراهم نمائى، پس تو را است سپاس بر آنکه نعمتهاى بزرگ را آغاز نمودى و سپاس بر نیکى کردن و نعمت دادنت را الهام کرده در دل انداختى، پس بر محمد و آل او درود فرست، و روزیم را بر من آسان گردان، و اینکه مرا به اندازه‏اى که برایم تعیین فرموده‏اى قانع و خشنود نمائى، و به بهره‏ ام در آنچه (روزى) که بهره ‏ى من گردانیده‏ اى خشنودم فرمائى، و آنچه از تن و عمرم به کار رفته در راه طاعت و فرمانبرداریت قرار دهى (به حساب آورى، و این از راه تبدیل سیئات و بدیها به حسنات و نیکیها است، چنانکه در قرآن شریف «س 25 ى 70( مى‏فرماید: الا من تاب و امن و عمل عملا صالحا، فاولئک یبدل الله سیئاتهم حسنات، و کان الله غفورا رحیما یعنى جز کسانى که توبه کنند و ایمان آورند و کار شایسته بجا آورند، پس خداوند بدیهاى آنها را به نیکیها تبدیل گرداند که خدا آمرزنده‏ ى مهربان است) زیرا تو بهترین روزى دهندگانى (براى آنکه آفریننده ‏ى روزیها توئى، و آنها را بى‏ عوض مى‏بخشى).

آن‏چه بندگان از حکم خدا، دشوار مى‏دانند

صحیفه سجادیه - دعای شماره ۳۳ - فراز ۴

حَبِّبْ إِلَيْنَا مَا نَكْرَهُ مِنْ قَضَائِكَ، وَ سَهِّلْ عَلَيْنَا مَا نَسْتَصْعِبُ مِنْ حُكْمِكَ.

آنچه را از تقدیر تو که نمى‏پسندیم پیش ما محبوب گردان، و آنچه را از قضاى تو که دشوار مى‏داریم بر ما آسان فرما.

راه خیرات، پیشى گرفتن به سوى آن‏ها و رقابت در آن‏ها

صحیفه سجادیه - دعای شماره ۴۷ - فراز ۹۴

وَ سَهِّلْ لِي مَسْلَكَ الْخَيْرَاتِ إِلَيْكَ، وَ الْمُسَابَقَةَ إِلَيْهَا مِنْ حَيْثُ أَمَرْتَ، وَ الْمُشَاحَّةَ فِيهَا عَلَى مَا أَرَدْتَ.

و راه نیکوهاى به سویت (بندگیت) و پیشى گرفتن به آنها را از آنجا که تو امر کرده ‏اى، و حرص و آز در آنها را به آنچه تو خواسته ‏اى برایم آسان گردان (چنان کن که در نظرم سخت و دشوار نیاید).

اندوه جان کندن، سختى ناله‏ هاى پى ‏درپى و خرخر وقت جان کندن

صحیفه سجادیه - دعای شماره ۴۲ - فراز ۱۳

اللَّهُمَّ صَلِّ عَلَى مُحَمَّدٍ وَ آلِهِ، وَ هَوِّنْ بِالْقُرْآنِ عِنْدَ الْمَوْتِ عَلَى أَنْفُسِنَا كَرْبَ السِّيَاقِ، وَ جَهْدَ الْأَنِينِ، وَ تَرَادُفَ الْحَشَارِجِ إِذَا بَلَغَتِ النُّفُوسُ التَّرَاقِيَ، وَ قِيلَ مَنْ رَاقٍ؟ وَ تَجَلَّى مَلَكُ الْمَوْتِ لِقَبْضِهَا مِنْ حُجُبِ الْغُيُوبِ، وَ رَمَاهَا عَنْ قَوْسِ الْمَنَايَا بِأَسْهُمِ وَحْشَةِ الْفِرَاقِ، وَ دَافَ لَهَا مِنْ ذُعَافِ الْمَوْتِ كَأْساً مَسْمُومَةَ الْمَذَاقِ، وَ دَنَا مِنَّا إِلَى الْآخِرَةِ رَحِيلٌ وَ انْطِلَاقٌ، وَ صَارَتِ الْأَعْمَالُ قَلَائِدَ فِي الْأَعْنَاقِ، وَ كَانَتِ الْقُبُورُ هِيَ الْمَأْوَى إِلَى مِيقَاتِ يَوْمِ التَّلَاقِ.

بار خدایا بر محمد و آل او درود فرست، و به وسیله‏ ى قرآن هنگام (رسیدن) مرگ اندوه جان کندن و سختى ناله کردن و پى در پى بودن ناله‏ هاى وقت جان کندن (یا پى در پى بودن غرغره‏ ها و به شمار افتادن نفسهاى در وقت جان سپردن) را بر ما آسان فرما آنگاه که جانها به چنبرهاى گردن رسد (گفته ‏اند: از لطف و توفیق خداوند متعال است به بندگان که فرشته ‏ى مرگ را در گرفتن جانها امر فرموده از انگشتهاى پا شروع نماید آنگاه تدریجا و کم‏کم به بالا آید یا به سینه و گلو رسد براى اینکه بنده در این مدت بتواند از روى دل به خدا روآورد و وصیت و توبه نماید پیش از آنکه عالم دیگر را به چشم ببیند و روحش از بدن بیرون شود که از این راه امید به نیکوئى پایان کار او مى‏باشد) و گفته شود کیست افسونگر؟ (یاران و خویشان محتضر و مرگ رسیده گویند: کیست دعا خواند که این بیمار بهبودى یابد؟ یا کیست که بتواند این انسان را که نزدیک مردن است به افسون بهبودى دهد؟ کسى نیست و نمى‏تواند! یا برخى از فرشتگان گویند: کدام یک از شما فرشتگان روح این محتضر را بالا مى‏برید، فرشتگان رحمت یا فرشتگان عذاب؟ این جمله از دعا اقتباس از قول خداى تعالى است «س 75 ى 26(: کلا اذا بلغت التراقى «ى 27( و قیل من راق یعنى چنین نیست «که دنیاخواهان دل بر دنیا توانند نهاد و از آخرت غفلت نمایند» چون جانشان به چنبر گردن رسد و گفته شود: کیست افسونگر «به دعاء یا طبیب و بهبودى ‏دهنده ‏ى به دواء)» و فرشته ‏ى مرگ براى گرفتن آن جانها از پرده ‏هاى پنهانی ها(ى از عقل و علم بشر) آشکار گردد، و آنها را به تیرهاى ترس فراق و جدائى (از دنیا) از کمان مرگها بزند، و براى آن جانها جامى را که زهرآلوده است چشیدن از آن از زهر مرگ آمیخته سازد، و کوچ کردن و روان شدن ما (از دنیا) به سوى آخرت نزدیک شود، و اعمال و کردارها (مانند) گردن‏بندهاى در گردنها گردد (اشاره به قول خداى تعالى «س 17 ى 13(: و کل انسان الزمناه طائره فى عنقه یعنى و عمل هر انسانى را «هر که باشد» در گردن او واجب و لازم گردانیدیم «عملش با او است و مانند گردن‏بند هرگز از او جدا نمى‏شود)» و تا وعده ‏گاه روز به هم رسیدن (روز قیامت که جانها با بدنها، یا اهل آسمان با اهل زمین، یا ستمگر با ستم کشیده یا غیر آنها که خدا مى‏داند به هم رسند) گورها آرامگاه باشد.