صحیفه سجادیه - دعای شماره ۳۲ - فراز ۳۴
اللَّهُمَّ صَلِّ عَلَى مُحَمَّدٍ وَ آلِهِ، إِذَا ذُكِرَ الْأَبْرَارُ، وَ صَلِّ عَلَى مُحَمَّدٍ وَ آلِهِ، مَا اخْتَلَفَ اللَّيْلُ وَ النَّهَارُ، صَلَاةً لَا يَنْقَطِعُ مَدَدُهَا، وَ لَا يُحْصَى عَدَدُهَا، صَلَاةً تَشْحَنُ الْهَوَاءَ، وَ تَمْلَأُ الْأَرْضَ وَ السَّمَاءَ.
بار خدایا بر محمد و آل او درود فرست، هنگامى که نیکان یاد شوند، و بر محمد و آل او درود فرست، مدتى که شب و روز در پى هم درآیند، درودى که دنباله اش بریده نشود (همیشه باشد) و شماره اش به شمار درنیاید، درودى که هواء (میان آسمان و زمین) را فراگیرد، و آسمان و زمین را پر کند.
