صحیفه سجادیه - دعای شماره ۴۶ - فراز ۱۹

حُجَّتُكَ قَائِمَةٌ لَا تُدْحَضُ، وَ سُلْطَانُكَ ثَابِتٌ لَا يَزُولُ، فَالْوَيْلُ الدَّائِمُ لِمَنْ جَنَحَ عَنْكَ، وَ الْخَيْبَةُ الْخَاذِلَةُ لِمَنْ خَابَ مِنْكَ، وَ الشَّقَاءُ الْأَشْقَى لِمَنِ اغْتَرَّ بِكَ.

حجت و دلیل تو پابرجا است که باطل نمى‏شود، و سلطنت و پادشاهیت ثابت و همیشگى است که نیست نمى‏گردد، پس عذاب همیشگى کسى را است که از تو برگشته، و نومیدى خوارکننده کسى را است که از تو نومید گردیده، و بدبخت ترین بدبختى براى کسى است که به (کرم و بخشش) تو مغرور و فریفته و (بر معصیت و نافرمانیت) جرات نموده دلیر شود (زیرا کریم هرگاه به کسى بى‏ عوض و غرضى نعمت داد و او را به چیزى امر نمود و او معصیت و نافرمانیش کرد و شکر نعمتش را بجا نیاورد لازمه ‏ى کرمش چشم ‏پوشى از گناه او نمى ‏باشد).