صحیفه سجادیه - دعای شماره ۳۱ - فراز ۱۵

وَ قَدْ قُلْتَ يَا إِلَهِي فِي مُحْكَمِ كِتَابِكَ إِنَّكَ تَقْبَلُ التَّوْبَةَ عَنْ عِبَادِكَ، وَ تَعْفُو عَنِ السَّيِّئَاتِ، وَ تُحِبُّ التَّوَّابِينَ، فَاقْبَلْ تَوْبَتِي كَمَا وَعَدْتَ، وَ اعْفُ عَنْ سَيِّئَاتِي كَمَا ضَمِنْتَ، وَ أَوْجِبْ لِي مَحَبَّتَكَ كَمَا شَرَطْتَ.

و تو اى خداى من در کتاب محکم و استوار خود (قرآن مجید که باطل و نادرستى در آن راه ندارد) فرموده ‏اى که تو، توبه و بازگشت را از بندگانت مى‏پذیرى و از گناهان درمى‏گذرى (اشاره به س 42 ى 25: و هو الذى یقبل التوبه عن عباده و یعفوا عن السیئات و یعلم ما تفعلون یعنى و او است خدائى که توبه را از بندگانش مى‏ پذیرد و از گناهان درمى‏ گذرد و مى‏داند آنچه را که بجا مى‏ آورید) و آنان را که پیوسته توبه مى‏کنند (از نظر کمیت و اندازه یا کسانى را که پس از توبه گناهى بجا نمى‏ آورند از نظر کیفیت و چگونگى) دوست مى‏ دارى (اشاره به س 2 ى 222: ان الله یحب التوابین و یحب المتطهرین یعنى همانا خداوند آنان را که پیوسته توبه مى‏کنند و پاکیزگان را دوست مى‏ دارد) پس چنانکه وعده فرموده ‏اى توبه‏ ى مرا بپذیر، و چنانکه ضمانت نموده ‏اى از گناهانم درگذر، و چنانکه شرط کرده ‏اى محبت و دوستى خود را براى من لازم گردان (حضرت صادق- علیه ‏السلام- فرموده: هرگاه بنده از روى راستى توبه نماید خداوند او را دوست و در دنیا و آخرت گناهانش را پنهان مى‏نماید «راوى مى‏گوید:» گفتم: چگونه بر او پنهان مى‏نماید؟ فرمود: گناهانى را که دو فرشته بر او مى‏نویسند از یادشان مى‏برد و به اندامش وحى مى‏فرماید که گناهان او را بپوشانید، و به جاهائى که گناه کرده وحى مى‏نماید گناهانى را که به روى شما بجا آورده پنهان کنید، پس در پیشگاه خدا مى ‏آید هنگامى که چیزى نیست که به گناهى از گناهان او گواهى دهد).