صحیفه سجادیه - دعای شماره ۳۱ - فراز ۱۸

اللَّهُمَّ وَ عَلَيَّ تَبِعَاتٌ قَدْ حَفِظْتُهُنَّ، وَ تَبِعَاتٌ قَدْ نَسِيتُهُنَّ، وَ كُلُّهُنَّ بِعَيْنِكَ الَّتِي لَا تَنَامُ، وَ عِلْمِكَ الَّذِي لَا يَنْسَى، فَعَوِّضْ مِنْهَا أَهْلَهَا، وَ احْطُطْ عَنِّي وِزْرَهَا، وَ خَفِّفْ عَنِّي ثِقْلَهَا، وَ اعْصِمْنِي مِنْ أَنْ أُقَارِفَ مِثْلَهَا.

بار خدایا مرا گرفتاری هائى است که آنها را یاد دارم، و گرفتاری هائى که فراموش کرده ‏ام، و همه‏ ى آنها جلو چشم تو است که به خواب نمى‏ رود، و در علم تو است که فراموش نمى ‏نماید (تو به همه‏ ى آنها آگاهى و چیزى از آنها نزد تو پوشیده نیست) پس در برابر آن گرفتاریها به صاحبانش (کسانى که درباره‏ ى آنها بدى کرده و نمى ‏توانم رضایتشان را به دست آورم، یا بدى درباره‏ ى آنها را فراموش کرده‏ ام) عوض ده، و گرانى آنها را از من بیافکن، و سنگینیش را از من سبک گردان، و مرا نگاهدار از اینکه نزدیک مانند آنها روم (مانند آنها را بجا آورم).