صحیفه سجادیه - دعای شماره ۳ - فراز ۲۶

اللَّهُمَّ وَ إِذَا صَلَّيْتَ عَلَى مَلَائِكَتِكَ وَ رُسُلِكَ، وَ بَلَّغْتَهُمْ صَلَاتَنَا عَلَيْهِمْ فَصَلِّ عَلَيْنَا بِمَا فَتَحْتَ لَنَا مِنْ حُسْنِ الْقَوْلِ فِيهِمْ، إِنَّكَ جَوَادٌ كَرِيمٌ.

بار خدایا و چون بر فرشتگان و فرستادگانت درود فرستادى و درود ما را به ایشان رسانیدى پس به سبب گفتار نیکو (صلوات) درباره‏ ى ایشان که راه آن را تو گشودى (توفیق و جور شدن اسباب را تو عطاء فرمودى) بر ما درود فرست (رحمت خود را به ما ارزانى دار) که تو بسیار بخشنده و بزرگوارى (در نسخه ‏هاى صحیفه بیشتر فصل علیهم بما فتحت لنا است که درود بر فرشتگان را خواسته، و در نسخه‏ اى «به طورى که مرحوم سید علیخان در شرح صحیفه خود فرموده» فصل علینا بما فتحت لنا است که در اینجا طبق آن ترجمه شد و آن مناسبتر است).