صحیفه سجادیه - دعای شماره ۴۹ - فراز ۱۶

اللَّهُمَّ فَإِنِّي أَتَقَرَّبُ إِلَيْكَ بِالُْمحَمَّدِيَّةِ الرَّفِيعَةِ، وَ الْعَلَوِيَّةِ الْبَيْضَاءِ، وَ أَتَوَجَّهُ إِلَيْكَ بِهِمَا أَنْ تُعِيذَنِي مِنْ شَرِّ كَذَا وَ كَذَا، فَإِنَّ ذَلِكَ لَا يَضِيقُ عَلَيْكَ فِي وُجْدِكَ، وَ لَا يَتَكَأَّدُكَ فِي قُدْرَتِكَ وَ أَنْتَ عَلَى كُلِّ شَيْ‏ءٍ قَدِيرٌ.

بار خدایا پس من به وسیله‏ ى منزلت بلند پایه ‏ى محمد (صلى الله علیه و آله) و مقام گرامى على (علیه ‏السلام) به سوى تو تقرب مى‏ طلبم، و به سبب آنان به درگاهت رومى‏ آورم که مرا از شر و بدى آنچه از شر آن پناه مى ‏طلبند پناه دهى، زیرا پناه دادن تو مرا در برابر توانگریت بر تو دشوار نیست، و تو را در برابر توانائیت به رنج نمى‏ افکند، و تو بر هر چیز توانائى.