صحیفه سجادیه - دعای شماره ۵ - فراز ۱
يَا مَنْ لَا تَنْقَضِي عَجَائِبُ عَظَمَتِهِ، صَلِّ عَلَى مُحَمَّدٍ وَ آلِهِ، وَ احْجُبْنَا عَنِ الْإِلْحَادِ فِي عَظَمَتِكَ.
اى آنکه شگفتیهاى بزرگى او (کمال ذات، بلندى مقام، بزرگى قدرت، بىنیازى از خلق، نیازمندى خلق به سوى او و مانند آنها، یا فکر و اندیشهى در مخلوقات شگفتآور او که آنها کمال عظمت او را مىنمایاند) پایان ندارد (پس اگر اندیشهکنندگان روزگار در شگفتیهاى یک مصنوع او اندیشه نمایند اندیشهى آنان به جائى نمىرسد) بر محمد و آل او درود فرست، و ما (گناهکاران) را از ستم در عظمت خود بازدار (چون ارتکاب گناه و عدول از حق، خود یک نوع جورى است نسبت به عظمت خالق)
